Hoi allemaal,

Ik heb het momenteel echt heel zwaar, ik schrok vannochtend wakker keek naast me en besefte weer dat het bed leeg was. eigenlijk voor het eerst. Ik begon te huilen en raakte in paniek. Ik voel me opgesloten thuis en alleen. Nadat mijn vriend en ik gisteren toch een goed gesprek hebben gehad mis ik hem alleen maar meer. Hij gaf dus aan al een tijdje met twijfels te lopen maar dacht dat deze wel over zouden gaan. Ik voel me oneerlijk behandeld omdat ik hier nooit wat van heb geweten. Hij zei altijd dat hij alles goed vond gaan en gelukkig was met hoe zijn leventje eruit zag. Als hij ooit een gesprek met me was aangegaan was dit waarschijnlijk niet gebeurd, en had ik kunnen zorgen dat dingen waar hij mee zat opgelost konde worden..
Ik ben vooral bang op dit moment, heel bang.. bang voor wat komen gaat.. Ik heb nergens zin in, heb morgen een sollicitatie gesprek en kan me daar totaal niet op concentreren. Ik heb net contact met mn schoonzusje gehad waar hij momenteel logeert, en die probeerd met hem te praten. Ik vind het rot dat hij nu onder de mensen is, hij zei gisteren dat hij nou niet echt het gevoel heeft gehad me de afgelopen dagen te hebben gemist.. Ja hij zit continu met mensen om zich heen en te gamen.. daar haalt hij zijn grootste afleiding vandaag. Het is misschien beter als ik even naar mijn moeder zou gaan denk ik nu.. Ik ben nu lang genoeg alleen geweest en kan het wel gebruiken, en voor hem is het beter om in ons huis te zijn misschien? wat vinden jullie? Ik denk namelijk dat hij dan beseft wat er niet is in huis...
Alleen hoe ik dat moet aanpakken en hem zover kan krijgen weet ik niet.. Wellicht dat mn schoonfamilie daarin kan helpen door hem naar huis te sturen. Ik heb het gisteren in on sgesprek wel aangegeven van: ik kan anders wel naar mn ma gaan zodat jij hier kan zijn.. maar hij zei nee het is jou huis.. Het is nog steeds ons huis altijd geweest ik ben enkel de hoofdbewoonster..
Ben bang echt bang, en hoop heel erg dat hij me gewoon gaat missen..maar hoe koppig hij gisteren was pfff ik zag gewoon dat hij het er moeilijk mee had... Hij zei elke keer ik weet het niet ik weet het niet, en toen ik voel gewoon niets meer, en toen voelde die zich niet meer verliefd maar tuurlijk hield hij van me alleen niet genoeg om verder te gaan... Hij veranderd per minuut..
Ik hoop iig dat we dinsdag wat leuks kunnen doen samen zodat we allebei eens kunnen genieten en weer iets leuks kunnen doen samen...
Iemand tips voor wat we kunnen gaan doen?
nog steeds kan ik niet geloven dat mn leventje zo drastisch is veranderd vanaf donderdag