Mijn ex en ik hadden een relatie van bijna 6 jaar waarvan we 4 maanden samenwoonde.

Van de ene op de andere dag vroeg hij me om even weer bij mijn ouders te gaan wonen. Dit leek hem beter, dus heb ik dat gedaan. Hij was helemaal in tranen toen ik weg ging. We hebben 2dagen later nog met elkaar gepraat waarin hij zei dat ik vrijdags terug kon komen, ik helemaal blij natuurlijk. Maar donderdags had ik hem aan de telefoon en toen deed hij afstandelijk, dus ik vroeg wat er was. Toen zei hij dat het hem beter leek dat ik meer spullen mee zou nemen. Hij maakte het uit. De jongen die altijd zo gek op me was en mij niet kwijt wilde. Ik was natuurlijk helemaal in tranen. We zouden vrijdags gaan praten, maar omdat zijn keuze vast stond heb ik gezegd dat het dan niet hoefde. Stom natuurlijk, maar dat kan ik nu niet veranderen. Wel vertelde hij dat zijn gevoel voor mij niet meer was wat het geweest is, maar nog wel van me houd. En zich aan dingen van mij irriteerde. Ook wou hij graag vrienden blijven, omdat we elkaar ivm zelfde interesse nog vaak zouden zien.

Zaterdags heb ik al mijn spullen uit zijn huis gehaalt. Hij was niet eens thuis, en zijn vader wou alles even regelen. Heb met zijn vader nog nooit een goede band gehad, deze man praat mij ook regelmatig zwart.

Hij heeft een gezamelijke vriend toen laten merken dat het wel goed kan komen maar dat dat wel een paar maanden kan duren.

De week erna hadden we nog regelmatig telefonisch contact ivm huis en puppy. Ik vroeg hem of hij dacht dat het goed zou komen tussen ons, hij antwoorde eerst even niet. En de volgende dag verteld hij me dat hij mensen had verteld dat we uit elkaar zijn maar misschien over 2 maand wel weer samen zijn. Ik begreep er niets meer van.

Toen ik later tegen hem zei dat hij 2 verschillende dingen had gezegd, zei hij meteen dat dat niet waar was. Ik heb hem gezegd dat hij duidelijk moest zijn naar mij toe. En als hij niets meer wou het ook gewoon mocht zeggen, hij zei toen maar eerst is toch ook nog niet voorbij en dat hij nu niet aan zijn gevoelens wou werken.

Deze week hadden eerst een heel leuk telefoon gesprek. We hadden met mijn ouders een weekend weg geboekt. Hij vroeg hoe ik het het gehad en wie er in zijn plaats was meegeweest. Maar er was niemand anders mee geweest dus heb dat ook gezegd. Ik had nog mijn excuses aangeboden dat ik niet altijd even netjes was geweest naar hem toe over zijn vader. En hij klonk verast. De dag erna weer gebeld of we er misschien over kunnen praten, we zijn bijna een maand verder. Daar had hij geen zin in, het zou toch niet veranderen en hij geloofde mijn excuses wel. Hij klonk geirriteerd, dat ik er maar steeds over door bleef gaan. Hij wou niets met mij nemen uit medelijden.

Hij doet nu dingen wat hij normaal nooit deed. En als we daar eens gingen kijken wou hij na half uur alweer na huis terwijl hij nu elk weekend mee gaat

Hij liet weten alleen nog af en toe contact via sms te willen.

Ik wil hem echt graag terug, en zit sommige dagen de heletijd te piekeren. Word er niet goed van.