Hier weer eens een blog van mij. De trouwe bezoekers onder ons weten inmiddels dat mijn vriend voor de kerst meededeelde dat zijn gevoelens voor mij niet verder groeiden. We zijn inmiddels meer dan 2 maanden verder, en dat is nog niet het geval.
In de reacties die ik van jullie heb gekregen stonden haast allemaal zoiets van: kies voor jezelf!
Maar dat is nou juist het probleem, ik kan het niet!

Inmiddels zijn wij verleden weekend samen een weekend weggeweest. Dat was leuk en gezellig, zolang we maar geen ruzie maken. Want zodra ik een opmerking maak, gaat meneer dreigen met: Ik ga nu naar huis of het is over, en hij weet dan precies dat hij me daar mee heb omdat ik het er dan niet meer over heb.
Maar ik ben juist een persoon, dat als ik ergens mee zit, het niet lang voor me kan houden en het er op een gegeven moment toch wel uit komt. Nu als hij bij me is probeer ik me in te houden met wat ik zeg, maar dat is toch ook niet te bedoeling?

Hij is iemand die zijn vrijheid nodig heeft (dat snap ik ook wel weer na 20 jaar relatie met zn ex), maar had dan niet aan een nieuwe relatie begonnen. Als ik hem dat zeg, dan is het van: Ja dat wist ik toch ook niet van tevoren.
Ik verwacht hele andere dingen in een relatie als hij. Hij is een binnenvetter, en als hij ergens mee zit houdt hij dat voor zichzelf en wil daar niemand mee lastig vallen, terwijl ik altijd aangeeft dat hij bij mij terecht kan en hij het met mij kan delen, dat doe je in een relatie.
Hij noemt mij ook jaloers en daar houd hij niet van. Omdat ik teleurgesteld ben dat hij in het weekend een vriend gaat helpen ipv naar mij komt? Dan is het van: Mag ik geen mensen helpen? Jawel, dat is juist goed, maar ik dan. Ik heb altijd het gevoel dat hij anderen altijd helpt en niks voor mij over heb. Maar dat doe je toch in een relatie of ben ik gek? Hij zegt ook dat hij zijn ouders en mij op dezelfde plaats heeft staan, hij vind niet dat degene waar je een liefdesrelatie mee hebt op de 1e (op de kids na)zet, en dat heb ik dus wel.

Ik weet wel dat dit niet gaat werken, en ik probeer in alles de relatie te redden, maar ik hou dit ook niet langer vol zo. Maar ik hou zo van hem, wat moet ik dan. Als ik hem laat gaan, ben ik hem voor altijd kwijt en nu heb ik hem dan wel niet helemaal, maar toch nog een beetje. Iedereen zeg kies voor jezelf, maar het is zo moeilijk. Elke keer heb ik nog die hoop, als er maar iets gebeurt van zijn kant. Ik had gehoopt dat het in het weekend samen weer wat beter werd, maar het was weer valse hoop. En ik word zo heen en weer geslingerd, het ene moment zegt hij van me te houden en me te missen, en het andere moment komt hij weer hard over en lijkt het hem niets te kunnen schelen. Ik verwacht van hem dat hij meer zn gevoelens toont naar mij toe, maar hij zegt het niet te kunnen, want zo is hij gewoon niet. Maar als je van iemand houdt dan probeer je toch alles, alles om de relatie maar te redden.

Misschien ligt het aan mij (hij zegt wel van niet) mischien geloof ik nog in sprookjes, en romantiseert het (hij zegt altijd jij denkt met je hart, en ik met mn verstand) Ik ben ook niet het makkelijkste persoon, een doordrammer (ram he) ik weet ook dat ik dingen fout doet, en die wil ik ook verbeteren voor hem, maar het moet niet alleen maar van een kant komen. Het is geven en nemen in een relatie. Ik zie op het moment gewoon geen uitzicht, ik wil hem, en hem alleen, maar op deze manier hou ik het niet lang vol!
Ik hoop dat jullie me kunnen vertellen hoe ik het aan moet pakken, om voorzichtig van hem los te komen!