Mijn ex is zeker type 6, met een btje 2 erbij. Dat even ter info voor mijn blog.
Ik heb vanmiddag bij mijn ex een brief door zijn bus gedaan. Een hele mooie, intense, respectvolle, krachtige en liefdevolle brief. Alleen ook ontzettend afsluitend voor mij. Er staat in dat ik begrijp hoe het zit, weet dat het nu niet kan, ik mezelf niets mag verwijten. Dat hij een grote muur om zich heeft staan, ik denk dat hij zijn gevoel niet onder ogen komt (durft niet) en dat ik nu begrijp het nu niet kan. Hij voelt mijn liefde niet, maar ervaart het als lastig. En dat ik mijn liefde niet mag en kan gebruiken om die muur af te breken, dat zal hij zelf moeten en willen doen. Ook bedank ik hem voor de mooie herinneringen en tijd, dat ik in hem geloof en weet dat hij echt van mij gehouden heeft. Dat ik hem nooit zal vergeten, altijd van hem hou en onze herinneringen koester. Al met al een mooie krachtige brief. Maar voor mij ozo afsluitend. Vooral omdat ik erg ?¢‚ǨÀúzeker' overkom, terwijl ik dat totaal niet ben. Ik ben zo bang dat ik hier de laatste hoop die ik had zelf mee stop. Ik laat duidelijk merken dat het zo goed is en hem dankbaar voor de dingen ben. Afsluitend dus. En dat vind ik zo eng en moeilijk. Hiermee is het echt klaar. En ik weet dat dat moet en beter voor mij is, ik kan niet altijd aan hem blijven ?¢‚ǨÀúhangen'. Maar jeetje wat moeilijk zeg. Ik zit steeds op de klok te kijken, wanneer hij het gelezen zou hebben, of ik iets hoor, wat hij denkt/voelt, bla, bla. Ik wil nu niet alleen thuis zijn, maar is niet anders.
Begint hier nu mijn loslaten mee? Ben ik nu mijn laatste hoop kwijt? Waarom is dit zo moeilijk en eng?