Nou ja, dat liedje speelde toch door m'n hoofd terwijl ik de laatste liefdesbrieven van haar heb verscheurd en haar foto's verbrand. Ben blij dat ik die stap heb durven zetten. Zoiets bewaren doe ik niet, zou me alleen maar meer aan haar doen terugdenken, terwijl ze een omgeslagen bladzijde is. En vice versa blad echter, waar ik nu nog steeds de achterkant van onder ogen moet zien. Maar ik heb de moed om na die bladzijde verder te schrijven aan m'n eigen levensverhaal. Wie weet gaat zij er haar eigen anekdotes nog tussen plagiëren, ik ben e nblijf echter de auteur en ik bepaal wat ik er in komt. Ben door m'n beide ouders zo goed als volledig in de steek gelaten, dus weet wel van aanpakken op m'n eentje. het enige verschil is dat m'n ex-vriendin net het gemis van de onbeantwoorde liefde ergens wist op te vullen, waardoor ik haar nog oh zo graag idealiseer. Maar ik hou me sterk en neem afstand van haar en dat lukt me prima. Een sterk karakter, een doorbijter, zo ben ik! Haar in gedachten en vervolgens m'n gevoel loslaten is echter een heel ander proces wat nog wel een tijdje zal duren. Maar ik ben stiekem terug verliefd aan het worden, hihi. Een knappe meid die werkt als ergo therapeute bij jonge kinderen met autisme. Ik, als knappe opvoeder (met 'n bierbuikje) kan me daar héél goed in vinden en merk dat we veel overeenstemmende interesses hebben. Die nieuwe 'vlam' (eerder vonkje) in m'n hart is er eentje die sterk genoeg op eigen benen staat en weet waar ze mee bezig is. Toch vertoont ze een aangename interesse in mij en m'n leven. Maar we weten allebei dat het nog wel even zal duren vooraleer de stap naar een ander niveau gezet wordt. Heb haar nu reeds duidelijk gemaakt dat ik pas twee maand uit een relatie ben en m'n tijd wil nemen om te verwerken. Daar had ze alle begrip voor.
M'n ex, ach ja. Ze is het niet waard om me nog zo veel zorgen over te maken. Dit klinkt hard en koel, zelfs nu ik het zeg. Maar hoe ga je er anders mee om? Zeggen dat ze nog steeds de ware is? Dat we voorbestemd waren om samen te blijven? NEEN! Dan zou ik mezelf alleen maar meer in m'n kutgevoel naar beneden trekken. Zit nu nog steeds met die klauwende pijn in m'n borst terwijl ik dit neerschrijf, en die ga ik zeker niet ontkennen. Maar om dan al die spanning en verdriet op m'n ex te spiegelen... Dat gaat te ver. OK, ze is weg. Ik mis haar en haar zachtheid. Maar ik weet dat zij niet diegene is die nu alles terug kan goed maken. Ik geef nog om haar en het zielige leventje van roken en alcohol waar ze zichzelf nu in aan't vinden is, maar ik geef meer om mezelf. Ik moet mezelf terug goed voelen, en me niet door haar stomme gedrag laten be?ɬØnvloeden. Kan ik er toch niks meer aan veranderen of haar hier in steunen, so why even bother. Haar leven, haar keuze.
Ik geef er niet om wat een ander hiervan denkt. Ik weet dat ik voor mezelf er uiteindelijk alleen maar sterker uit zal komen. De pijn is er, het gemis ook, maar de hoop op anders en beter, zoals ik het wil overtreft die kutgevoelens die me alleen maar tot waanzin kunnen drijven.

wedstrijd van vandaag: ratio vs sentiment: 1/0