Ik snap er werkelijk niks meer van!!

Als ik mijn hele verhaal hier op papier moet zetten ben ik nog wel een tijdje bezig, dat weet ik uit ervaring want dat heb ik namelijk ook gedaan.
Voor mezelf vooral en om erachter te komen welke gevoelens nou oprecht zijn en welke en welke een leugen.
Ben sinds 11 weken weer alleen na een relatie van dik 7 jaar, de eerste 4,5 jaar hebben we nog geen ruzie gehad, we waren echt super gelukkig samen, en toen kwam het moment.
Toen de eerste echte problemen kwamen wisten wij er niet mee om te gaan, praten was nooit een sterk punt geweest in onze relatie en nu werden we er voor het eerst mee geconfronteerd dat onze relatie niet goed meer liep.
Vooral ik had het daar erg moeilijk mee, alles werd minder de intimiteit tussen ons, we gingen elkaar een beetje ontlopen enz enz
Heb in die periode mijn hoofd laten hangen ipv mijn schouders er onder te zetten, en ik dacht vervolgens "is het dit nou" en "is ze wel de ware voor me als ik me als zolang kut voel"
Na een tijdje kon ik er niet meer tegen en heb het uitgemaakt, ik voelde me eerst zo verschrikkelijk opgelucht, maar dat was maar van korte duur.
Na een paar weken toch weer bij elkaar gekomen omdat we beide kapot gingen van verdriet. Maar weer een paar weken verder barste de bom weer na een lange periode van verwijten en beschuldigingen heen en weer.
Heb me vervolgens zwaar op het uitgaanslven gestort, met alles erop en eraan, vrouwen drank enz enz Maar we zijn altijd contact blijven houden met elkaar.
Veel mensen zeiden over ons "die twee kunnen niet met elkaar en niet zonder elkaar", maar iedereen zei ook dat we uiteindelijk toch weer samen zouden komen omdat vele ons zagen als het perfecte koppel, tot het fout ging dan he!
Maar goed ze hadden wel gelijk want over een periode van 2,5 jaar zijn we een paar keer bij elkaar gekomen en zelfs weer gaan samenwonen.
Alleen ik was iedere keer degene die het niet meer zag zitten en haar weer alleen achter liet.
Nu hebben we een jaar samengewoond en is de kaars definitief uit, en deze keer ben ik niet degene die daar iets over te zeggen heeft gehad, was in mijn hoofd gelukkig en wilde graag verder met haar, wilde kinderen en rust in onze relatie, maar er was teveel gebeurd tussen ons en praten was nog steeds niet ons sterkste punt, teveel verdriet en bagage om overheen te komen.
Maar jezus wat ben ik er ziek van, heb me nog nooit zo verdrietig gevoelt, kan niet stoppen met me klote te voelen, en je voelt hem al zij is nu opgelucht, gaat op stap, sporten en weet ik allemaal nog meer.
En ik weet dat ze het verdient om weer gelukkig te worden, want ze heeft haar portie verdriet al wel gehad, maar ik heb mezelf ervan overtuigd dat zij het is, mijn grote liefde, de vrouw waar ik kinderen mee wilde en ze is gewoon tussen mijn vingers door geglipt en er is geen weg meer terug.
Ga kapot aan schuldgevoel en liefdes verdriet, maar ook ik weet in mijn hart dat als we weer bij elkaar zouden zijn het uiteindelijk toch fout zou lopen.
Maar dat gevoel geeft me ook geen rust, wil bij haar zijn!
Is er iemand die mij hiermee kan helpen, want ik kom er alleen niet uit!

Keyser sose's blog
login of registreer om te reageren

Zon, 18/06/2006 - 17:36 — Pippilotta

ay ay ay

wat een hartekreet keyser... We zitten allemaal zo'n beetje in hetzelfde schuitje hier, en de antwoorden komen maar mondjesmaat. Een beetje ehbo hier en daar, wat tips, wat aanmoedigingen. Meer is het niet, meer krijg je niet. Behalve de wetenschap dat je niet alleen staat, dat je gevoelens van wanhoop normaal zijn, en dat je hier uiteindelijk alleen maar zelf uit kan komen. Bedenk je dat goed, alleen jijzelf kan je hieruit trekken. Begin je daarop te richten, al voel je nu dat je het helemaal niet kan, maar weet dat dat uiteindelijk is waar je tegenaan zult lopen. Lees al deze verhalen hier goed, luister naar advies hier en daar, maar richt de blik naar binnen.
Doe het zeuren hier, zodat je je relaties met anderen niet te veel uit evenwicht trekt.
Wij zijn er dan altijd weer voor een (tijdelijk) antwoord, of gewoon te beamen "ach en wee".
heel veel sterkte,
Pipster

Ma, 19/06/2006 - 08:16 — Freespirit (of verwijderd)

Hoi Keyzer sose

Weet je Keyzer....het is feitelijk vechten tegen de bierkaai wat je doet..Dat ?É¬©ne plekje in je hart wat er zit bij jou voor haar, heeft de touwtjes in handen betreft je hele gevoel en doen en laten.
Alles duidt erop dat je echt weet dat het over is,en dat als je er achteraan blijft lopen, je w?É¬©?É¬©t wat voor 'relatie' je krijgt of heb...
Jullie beiden willen dat niet en kiezen voor iets anders, maar kunnen niet vasthouden aan het nieuwe wat zich dan aandiend. Na meerdere pogingen heeft zij nu dus de knuppel in het hoenderhok gegooid en gezegd nu is het genoeg..
Heel verstandig van haar..want als zij het niet doet, bl?É¬?jven jullie in een knipperlicht-relatie zitten, en is dat wat je echt wil? Contineu kiss and make up?
Het blijkt voor jullie dat dat niet meer werkt omdat het al z?É¬? vaak toegepast is, dat dat inhoud dat jullie de hele dag kwijt zouden zijn aan kissing and make up als jullie samen willen blijven.
Juist als je iets dreigt kwijt te raken dan wil je het houden..al weet je niet wat je er mee moet..dan komt ook inderdaad die zogenaamde 'overtuiging' om de hoek kijken die zegt dat zij het is, en dat zij de enige zal zijn die jou gelukkig kan maken...maar eigenlijk is dat niet zo..want anders had je nu dronken geweest van geluk en zat je niet hier. Het is een kwestie van accepteren-loslaten en doorgaan. Onthou de goeie en mooie dingen uit jullie relatie en neem die mee..leer ook van je fouten die je gemaakt hebt en probeer die te voorkomen in een volgende relatie. Waarom vasthouden aan iets wat jullie beiden ongelukkig maakt? Jullie hebben het geprobeerd, maar het lukt gewoonweg niet..
Luister naar je verstand en niet naar je hart in deze..Geef jullie beiden een nieuwe kans op geluk en laat elkaar in de waarde die het verdient, misschien dat er dan een blijvende vriendschap aan over gehouden kan worden..maar lovers..nee..Sla die nieuwe weg in en creeer je eigen geluk.
Hoop dat je er wat aan heb..

Een warme groet, FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Ma, 19/06/2006 - 13:01 — Michel001

Hoi Keyzer, Jouw verhaal is

Hoi Keyzer,

Jouw verhaal is voor mij erg herkenbaar. Je gaat kapot door de schuldgevoelens omdat jij in eerste instantie de zgn touwtjes in handen had door zelf een keuze te maken en nu is zij degene die een keuze maakt en rest er niets dan spijt, verdriet en machteloosheid. Zoals Pippelottal al zegt; schrijf je verdriet, frustraties en alles wat je maar kwijt wil hier van je af. Helaas is er geen gouden tip of een middeltje om je gevoel te veranderen, het zal echt moeten slijten en een plekje moeten krijgen. Geloof in jezelf, want uiteindleijk ben jij het meest belangrijk!

Ma, 19/06/2006 - 14:27 — Hoop

Hoi Keyser

Hoi Keyser,

Bah wat vervelend zeg, dan ben je net weer gelukkig en blijkt alles toch ineen te storten. Ik wens je heel veel sterkte. Het is moeilijk te zeggen tegen je, wat je moet doen. Het gaat een tijdje pijn doen, het is een rouwproces. Het enige wat ik je aan kan raden is dat je steun zoekt bij de mensen die om je geven zoals familie en vrienden. Ik ben er nu achter dat het echt helpt om afleiding te zoeken. Soms is het goed om eventjes alleen met je verdriet te zijn maar het kan ook echt vreten. Gelukkig is het nu mooi weer, mij helpt dat altijd wel. Probeer leuke dingen te doen, al heb je er geen zin in. Ik heb er meestal ook geen zin in en kan er soms niet van genieten (soms ook wel) maar toch is het dan beter om het wel te doen dan thuis uren liggen sippen. Laat je emoties zien, schaam je er niet voor want soms is het ook lekker om even flink uit te huilen bij vrienden. Ik schaamde me daar in het begin voor maar nu is het toch een paar keer gebeurt en eigenlijk was het best lekker en een opluchting.

Heel veel sterkte en liefs,
Hoop

Ma, 19/06/2006 - 15:22 — bluegirl

Tja.. Keyzer

Tja.... dit had ik kunnen schrijven... Ik heb ook vaak een punt erachter willen zetten/gezet. Omdat ik wist dat wij niet het beste in elkaar boven brachten. Wij maakten elkaar niet gelukkig. En je weet in je hoofd dat dit beter is, maar je hart spreekt het tegen. En nu? Nu weet je zeker dat dit de ware is! Dit is degene met wie je je leven wilt delen! Realistisch? Nee. Want hoe lang zou het deze keer goed gaan? Wat je nu aan het bent is, net als ik, je relatie aan het idealiseren. Dat schuldgevoel heb ik ook heel erg gehad, heel veel spijt van de pijn die je de ander hebt aangedaan, maar vergeet niet dat je daar op dat moment een reden voor had! Blijf nadenken! Het plaatje van die ideale relatie is een illusie en dat moet je loslaten (ik ook). Helaas gaat dat niet zo makkelijk maar blijf sterk, vertrouw in jezelf en richt je op jezelf. Want uiteindelijk komen we hier sterker en gelukkiger uit!

Ma, 19/06/2006 - 20:42 — Keyser sose

thankx allemaal

bedankt voor jullie advies en kijk op mijn verhaal, het is wel erg fijn om te weten dat er meer mensen zijn waarvoor mijn verhaal ook herkenbaar is, en die deze gevoelens die soms erg heftig zijn ook hebben meegemaakt.
Ben ook niet echt slim bezig, waardoor ik het mezelf ook niet makkelijker
maak, zie en spreek je ze nog best vaak, hebben samen een hond en die is nu bij haar, ook die mis ik heel erg, ga hem ook vaak ophalen om te gaan wandelen of zwemmen, en iedere keer als ik haar dan weer is zie denk ik kut daar staat mijn schatje, ben ook erg bang om dat contact los te laten, kan nog steeds niet accepteren dat ik haar echt kwijt ben.Zij zou ook liever zien dat we elkaar wat minder zagen of spreken, heb zelfs het gevoel dat ik haar nu tegen hou om verder te gaan met leven, maar lukt me nog niet.
Het idee benauwd me zo om haar nooit meer te zien, mis haar nog elke dag.En het stomme is dat ik zoveel kansen heb gehad om haar nooit meer kwijt te raken en daar uiteindelijk niets mee heb gedaan. Ook afgelopen jaar niet.en nu zit ze de hele dag in mijn hoofd en heb ik spijt, maar dat kan niet meer want het is te laat

Wie is online

Enquête

Keyser sose's Buddies