ik ga hier nu proberen de situatie wat kort te schetsen. Ik zal later wel wat uitgebreider het verhaal uit de doeken proberen doen als ik meer fut heb om het allemaal te typen.

Hier gaan we.
Begin december gedumpt door vriendin na 2.5 jarige relatie. 1 week voor men verjaardag nota bene. Heb ze met men verjaardag nog gezien. Was nog een leuke avond met zen 2 alleen een iets minder leuk einde door ruzie. Dan paar weken minder gezien. Af en toe eens aan haar deur gestaan soms ongewenst andere keren niet. ook nog wat gebeld en afgesproken de 1ste 2 weken van januari. Ik vond het leuk en zij ook vertelde ze me zelf. Maar 2 weken geleden was ik bij haar en ik vroeg haar of ze nog wou meegaan naar show van theo maasen en ze reageerde nogal raar. Ze vertelde toen dat ze al 2 keer op een date was geweest met iemand en die avond zelf nog een 3e keer op date ging.
Ik vroeg haar of ze gevoelens had voor hem en het antwoord was nee. Of ze een relatie had met hem en er over nadacht en daar was het antwoord nee maar ze dacht er wel over na. Ik vroeg toen of ze mij nog graag zag en ze zei van wel. Ik heb toen mijn gevoelens emoties etc geuit op een al zeg ik het zelf goede manier. Maar ben er natuurlijk niet met een goed gevoel weggegaan. die nacht geen oog dicht gedaan. volgende dag op van de zenuwen en serieus gestresseerd. ben dan in een een zeer impulsieve bui naar haar gegaan smorgens. heb blijven bellen aan de deur tot er antwoord kwam. Die kwam er via de intercom. Ze wou me niet binnenlaten omdat ik me zo gedroeg en haar wakker had gemaakt etc. Hoe vriendelijk ze die avond ervoor was zo onvriendelijk was ze die morgend. Ik ben dan uiteindelijk afgedropen en dat is de laatste keer dat ik haar gezien heb en echt gesproken heb.

Heb dan een brief in haar bus gedaan. Heb eergisteren 1 van haar terug gehad.
Daarin verontschuldigd ze haar voor het feit dat ze me zo lang heeft vastgehouden heeft in haar net van wisselvalligheid, jaloersheid, woede , etc. Dan wat positieve dingen over mij. bla bla bla
Dan over dat onze relatie niet gezond was en dat ik dat nu mssn niet zo zou zien. (ik besef dat maar al te goed maar ik wou daar wel voor vechten het was zkr niet dood die relatie) en dat ze me niet meer kon en wou geven wat ik wou en nodig had. En wenste me succes verder. maar ze is iemand die nogal durft wegvluchten van de dingen en ik heb het gevoel dat ze dat nu weeral doet.

2 dinge die ik al wou doet ze in die brief. haar eigen fouten ook inzien en ook het positieve zien.
Ik heb nog iets teruggeschreven dat de brief me raakt maar enorm verdrietig maakt. Dat ik wel alles wou doen voor de relatie en dat ik het gevoel heb dat het wel gaat. dat ik haar niet snel zal vergeten en dat ik er altijd voor haar zal zijn enz.

Als ik het rationeel bekijk dan weet ik dat ik er niks meer aan kan doen en dat het over en uit is. Misschien dat ze op termijn wel tot een ander besef komt. Maar ik mag daar niet van uitgaan. Maar zij is voor mij de persoon waar ik het gevoel had dat is ze. hier wil ik mee verder blijven gaan. Ik weet dat ik haar en onze relatie nooit zal vergeten en dat ik altijd met het gevoel zal blijve zitten van wat als...

Dit is het zowat in het kort.