Hey Hoop, bedankt voor je reactie. Sorry voor de late reactie, was met vakantie.

Ik heb al heel actief gewerkt aan het verwerkingsproces. Met hulp van therapie. Maar het helpt absoluut niet. Ik heb teveel fijne herinneringen aan haar! Probeer haar echt te vergeten, althans zover om een normaal en fijn leven te hebben. Ze was echt de liefde van mijn leven! Het was niet de eerste relatie, maar wel de vrouw van mijn dromen!
Helaas liep het anders. Ik moet verder, dat weet ik ook. Maar het is ook zo verrekte moeilijk.

Ik vergelijk haar met elke vrouw die ik ontmoet en dan vallen ze allemaal af, telkens weer.
Je moet verder en een nieuw leven opbouwen, maar het is zo verrekte moeilijk!

Ik geloof wel. Maar kan er niet over lezen. Ik heb heel veel geleerd tijdens mijn therapie, maar hiertegen helpt het niet. En ik heb zoveel gelezen op psychologisch gebied dat ik echt uitgelezen ben.

Ik denk niet dat ik haar uitleg ooit zal snappen! Die vergelijking staat in geen enkel boek.
Ik zal de gedachte aan haar als partner los moet laten, ook voor de toekomst. Geloof niet in haar laatste woorden dat als we voor elkaar voorbestemd zijn we elkaar wel weer tegen komen. Dat kan niet meer en zal ook niet meer gebeuren.
Daar is van haar kant teveel voor gebeurd.
Het rare is dat ik niet geloof in haar, maar haar niet echt kan loslaten.

Mijn gedachten stroom blijft maar doorgaan, maar ooit zal die in een rustiger vaarwater terecht komen. Daar geloof ik in!

Thanx, ik hoop dat het met jou beter gaat nu!?

Liefs,
Droopie

Hey Dearest, ik weet dat ik niet de enige ben.

Vrienden blijven is in mijn ogen niet mogelijk als ?ɬ©?ɬ©n vab beiden nog diepgaande gevoelens heeft.
Was bij mij iig zo. Ik was diegene die nog wel diepgaande gevoelns had. Daarom maakte ik de keus om volledig te kappen. Kon geen vrienden met haar blijven, wat ze graag wilde. Dat zou mij meer pijn doen, dan mij lief was!

Haar niet meer spreken of zien doet ook heel veel pijn, maar het moet!
Loslaten kan ik haar niet, maar zo verder met haar leven ook niet!
Dan maar deze pijn en verdriet.

Succes met je nieuwe start, hoop dat het voor je gaat werken!
Thanx.

Liefs,
Droopie

Hey Speler, je zal vast gelijk hebben. Ik zal het ook nooit vergeten.
Hoop er alleen mee om te leren gaan. Al duurt het best lang bij mij.

Het zit zo diep. Ik lees veel verhalen op deze site en hoop dat ik er de kracht kan vinden om anders te gaan denken!

Jij ook sterkte en succes!
Thanx!

Droopie

Hey Jack_itr, zit niet met echte schuldgevoelens. Zie commentaar hierboven.

Het accepteren is de moeilijkste fase. Of het nu om goed of fout gaat. Dat maakt niet uit. Ik probeer haar ook los te laten, maar dat lukt dus niet.
Het is mijn de liefde van mijn leven! Loop lang genoeg mee om dat te mogen vinden, denk ik.

Dat je er niets meer aan kunt doen is ook het meest frusterend! Valt samen met het accepteren, maar dat is iets wat ik dus nog steeds niet kan.

Gelukkig voel jij je beter, hoop voor je dat het zo blijft gaan!

Greetz,
Droopie

Hey Pipster, snap wat je bedoelt. Weet waar die sleutel hangt, maar kan hem niet bereiken. Het zat niet alleen in mijzelf, zij was diegene die het mogelijk maakte. Tuurlijk zit er van alles in mij. Maar dat het eruit kwam, was door haar!

Ik wil haar ook niet meer terug (zie boven!), maar zit nog wel met het verlies en het verdriet.
Vanavond weer weg geweest, leuke parade in de stad, maar zou willen dat ik daar met haar geweest zou zijn! Heb mij wel vermaakt, maar dacht steeds haar te zien en was op zoek naar haar. Fout, maar voor mij de realiteit, helaas!
Ben geen zielig hoopje, ga door met mijn leven. Maar toch elke dag de gedachten aan haar en het onnoemelijke gemis. Ze was echt de vrouw van mijn dromen! Genoeg aandacht gehad, maar weer afgewezen door mij omdat ze niet op haar lijken. In de verste verte niet.

Ik weet dat het stom klinkt en dat ik verder moet. Maar zo moeilijk is het dus voor mij.

Hoe gaat het nu met jou??

Liefs,

Droopie