De boodschap kwam hard aan. Het was geen directe boodschap, maar de afwijzing kwam pas na een weekje of twee (valse) hoop.
Ze zag niks in mij.

Ok, dat kun je accepteren, toch? Ik blijkbaar iets moeilijker dan anderen.
Ik loop al een half jaar met het idee: "waarom niet?"

Het is/was een goede vriendin waar ik onbedoeld verliefd op werd. Na een tijdje kwam het eruit, ik vond haar wel leuk.
Ze reageerde een beetje dom, dat ze er nog niet aan toe was.
Achteraf blijkt: helemaal nooit niet dus! Ze was gewoon niet verliefd op mij.
Afstand nemen lukt niet goed, gezien de onderlinge verhoudingen.

Nu zit ze achter een vriend van mij aan. Dat doet nog meer pijn.

Ik wil eigenlijk helemaal niet dat het me iets doet, dat ze achter een ander aanzit, maar dat gevoel kan ik niet sturen.
Ik weet het niet meer. Het is het gevoel van: "zij is het voor mij, met haar kan ik oud worden...". Een toekomstbeeld dat wordt verstoord.
Ik wil haar vergeten, maar dat gedoe met die vriend van mij zorgt ervoor dat ik het juist niet vergeet. Dat ik er telkens aan wordt herinnerd.