Ik hou van je. De mooiste en grootste leugen die er bestaat. Je kunt hem tegen iedereen zeggen en op elk moment. En ze zullen je dankbaar zijn. Maar als je eenmaal de waarheid weet , is het de meest kwetsende leugen die er is. Denk maar eens na. Hij wordt miljoenen keren per dag gebruikt. Zelfs kinderen van 10 gebruiken hem. Waarom zou je dan in godsnaam denken dat hij echt is? Omdat je niet meer helder kunt denken, daarom. We kijken teveel films. Films leren ons dat ware liefde bestaat. Net als de ware. Er lopen godverdomme 6 miljard mensen op deze fucking aardkloot. Wat is de kans dat jij nou net degene vindt die bij jou past? Films die ons vertellen over het mooiste meisje van de school dat verliefd wordt op een doodgewone jongen, die haar geweldig vindt. De jongen is volgens haar: de liefste, mooiste, knapste, charmantste en de meest spontane jongen die er is. De jongen kan er niks aan doen en wordt smoorverliefd op haar. Hij gaat naar al haar schoolorkest concerten. Ja, echt waar, 2 uur luisteren naar een godverdomme klarinet concert klonk als engelengezang voor hem. Ze laat hem op alle mogelijke manieren van haar houden. Met zijn lichaam, hart en ziel. Hij behandelt haar als een prinses. Hij fietst kilometers om haar eventjes te verassen met een roos als ze van werk komt. Zij houdt van hem en hij van haar. En ze leefden nog lang en gelukkig. Nou, nee. Dit is het moment waar onze Hollywood-film zou stoppen. Maar in het echt breekt het meisje het hart van de jongen. En hoe: "ik vind je geweldig, superlief en knap en aardig?¢‚Ǩ¬¶ Jij bent helemaal gek van mij, maar ik vind je niet leuk genoeg. Ik mis gewoon iets, ik weet niet wat het is maar het is er gewoon niet. Het ligt niet aan jou het ligt aan mij. Het spijt me, jij verdient beter dan dit. Sorry." ?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶.

Ik voel mijn hart uit elkaar flikkeren, godverdomme. Wat doet dit pijn. En dan de manier waarop. Niet eens in mijn gezicht, maar over fucking msn messenger. Hoe kan dit? Ze zei diezelfde dag nog dat ze van me hield?¢‚Ǩ¬¶. Wel 15 keer of zo. We stonden 2 uur lang te praten bij het fietsenhok bij onze school. Ze streelde me onder mijn shirt, we zoenden tot we niet meer konden. Haar hand gleed mijn broek binnen, ik trok haar beha naar beneden. We waren godverdomme onafscheidelijk. En dan toen we stonden te praten: "ik wil je niet meer kwijt. Nee, nu fiets jij eerst weg, gister moest ik, ik wil je nog kunnen bekijken. Ik mis je. Wat heb je mooie ogen. Je lippen zijn zo zoet. ?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶.. Ik hou van je, ik nog meer van jou. "

En dan diezelfde avond. Online komen op msn. Ik wil haar spreken, haar lieve woordjes horen, haar via de webcam nog even zien. Ik kijk naar haar naam. Meestel staat haar naam eerst, dan een hartje, dan mijn naam en dan nog een mooie romantische tekst erachter.
Dit keer niet. Zelfs mijn groet gaat onbeantwoord. "We moeten praten?¢‚Ǩ¬¶.."

Ik heb nog nooit moeite gehad om iets af te sluiten. Ik heb wel eens van iemand gehouden. Maar niet zo. Dan vond ik haar lekker. Fysieke aantrekkingskracht. Je kon met haar lachen. Dat was het. Ik heb nog nooit een stuk van mijn hart aan iemand heb gegeven. En dit is ook meteen de laatste keer. Ik snap het niet. Ze zei eerst over msn tegen mij: "ik hou van je, maar dat durf ik niet in je gezicht te zeggen. Ik ben bang dat je zult zeggen: ik eigenlijk niet van jou. Jij verdient namelijk 10 keer beter. " Vanaf dat moment zei ik het altijd tegen haar. Zodat ze niet meer bang zou zijn. Het werkte. Ze zei het altijd. Als ik langsliep en ik zag haar met haar vriendin praten, dan durfde ik haar niet te storen en glimlachte ik naar haar, zei hoi en liep weer weg. Maar dan pakte ze mijn hand vast, trok mij naar haar toe, zoende me en hield me vast. Dan bleven we altijd staan voor zolang we maar konden.

Ik weet nog dat we bleven staan ergens op een drukke weg, gooiden onze fietsen midden op het fietspad en dan stonden we daar midden op de weg te praten en te zoenen. Een anderhalf uur heb ik nog nooit zo makkelijk vol gemaakt. Dan bleven we praten als een verliefd stelletje. Dan zei ze de liefste dingen , recht in mijn gezicht. Of beter gezegd ze loog urenlang recht in mijn gezicht . Hoe kon ze? Iedereen die ooit iets met haar heeft gehad heeft haar gekwetst, bedrogen of beledigd. Ik niet. Ik behandelde haar zoals zij nog nooit is behandeld. Volgens haar moeder ben ik de enige jongen die zij goedkeurt. Maar wat the fuck heb ik daar nu aan. "Hier sta ik dan, met een prop in mijn keel. " herken je dat godverdome. Als je dit ooit leest, weet dan dat ik echt van je gehouden heb. Nu pas weet ik hoe het voelt om van binnenuit gebroken te zijn. Ik heb nog nooit van iemand gehouden. Totdat jij kwam, en mijn hele fucking leven op z'n kop zette. Door jou heb ik geleerd dat je nooit ofte nimmer iemand binnen in je hart moet laten.

Maar door jou snap ik wel wat voor iemand jij bent. En wat voor een jongen jij eigenlijk zoekt. Een fucking klootzak. Iemand die vreemdgaat zoals Je ex. En daarna voor de hele school je uitscheldt. Of iemand zoals die andere, die (..), die je gebruikte, alleen maar omdat hij met je naar bed wou. En daarna allemaal sterke verhalen verzint over wat hij allemaal wel niet met je heeft gedaan. Daarna zeg je tegen mij: "Oow wat heb ik toch een hekel aan hun he". En dan eventjes je mooie glimlach tevoorschijn toveren en ik met mijn domme kop geloof je. Een hekel aan hun? Of niet? Je ex wist het godverdomme eerder dan mij, dat je 't wou uitmaken met me. Daar kun je nog eens wat vraagtekens bij zetten. Of de volgende dag kom je eventjes aanzetten met een zuigzoen in je nek. Je loog gewoon tegen me, al die onzin over: ik ben toch zo blij dat ik die (..) kan vergeten, dat ik jou nu heb.

Ik weet niet waarom je wil dat iemand je kwetst. Waarom je wil dat iemand eerst van je houdt en dan zich gedraagt als een klootzak Blijkbaar is liefde voor jou niks meer dan leugens, bedrog en je gedragen als een klootzak. Dan spijt het me. Het spijt me dat ik je niet kon kwetsen. "Sla me dan voor de gein 1 keer, op mijn dikke wangetjes." Komt het bekend voor? Ik kon je niet kwetsen en nu nog steeds niet. Godverdomme, die fucking pijn gaat maar niet weg. Net als mijn liefde voor jou. "We kunnen nog altijd vrienden blijven"?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶

Omdat je vriendin gekwetst is, sta jij bij haar. Ik ken haar toevallig ook. Ik zie jou pas bij haar staan als ik er al ben. Geen tijd meer om weg te gaan. We kijken elkaar niet aan. De spanning is voelbaar. Het lijkt net alsof we voor elkaar onzichtbaar zijn. Gisteren heb jij het uitgemaakt. Ik kijk je pas aan als je je vriendin uitzwaait en zegt dat je moet gaan. Je gezicht verraadt geen enkele emotie. Je bent altijd al een goede actrice geweest. Maar er is een ding dat zelfs de beste acteur van de wereld niet kan verbergen. De blik van iemand die verliefd was?¢‚Ǩ¬¶..

Ik zag het, je voelde je niet meer op je gemak. En je draaide je snel om, ik keek je nog na. Je zag me en je deed snel je zonnebril op. Donker, zwart, leeg. Net als mijn hart. Tot ik die blik in je ogen zag. Ik weet niet meer wat godverdomme echt is en wat fantasie. Was het mijn fantasie of keek je nou echt zo naar me? Voordat ik verliefd op je was, hebben we nog nooit een reden gehad om met elkaar te praten. Hoe doe ik dat nu? Hoe kom ik erachter wat die blik betekende?¢‚Ǩ¬¶.. laat ik het zo, of ga ik erachteraan? Zet ik mijn hart weer op het spel? Durf ik dat? Kan ik dat?

Liefde is als een trap oplopen in het donker. Je weet niet of je nog een stap moet zetten of stoppen. En dan bij elke stap, vlak voordat je je voet neerzet, als hij even in de lucht hangt, en je niet weet of er nog een trede is of niet. Alsof je wacht op een antwoord. Ik hou van je?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶