ik durf het bijna niet te zeggen... maar ik denk dat ik nu eindelijk echt genezen ben van ldvd...
al bijna een week.. durfde het nog niet eerder te posten, aangezien ik al eens eerder te vroeg gejuichd had

had een maand ofzo, geen contact met hem gehad.. op mijn verzoek, leek me makkelijker om hem dan te vergeten..
maar het leek averechts te werken, ging hem steeds meer missen, hopen dat nu het contact helemaal weg was, dat hij me dan ook zou gaan missen.. bedacht allerlei scenario's, je kent t wel, van die feel-good movie te mooi om waar te zijn herenigingen, hihi..

werd zo langzamerhand weer helemaal gek van mezelf.. dacht ik op de goede weg te zijn, en bleek ik toch met een sneltrein weer op het verkeerde spoor te zitten..
Op een gegeven moment had ik een zwakke, emotionele bui, en heb ik hem gesmst.. heb me voor mn gevoel verschrikkelijk aangesteld, mezelf echt laten kennen, gesmeekt en gezegd hoeveel ik van m hou enzo.. maar kreeg weer de bekende begrijpende aardige nietszeggende smsjes terug..
op dat moment kon ik wel door de grond... nog een tijdje zitten smsen die avond, tot het voor mij duidelijk was dat ik er geen stap verder mee kwam.. heb toen het contact maar weer afgekapt..

flink gejankt en me nog een dag klote gevoeld...
en toen ging er een knopje om ofzo.. wat het is ik weet het niet..
maar ik vind het wel prima zo eigenlijk, denk weinig meer aan m, heb niet de behoefte om contact te zoeken..
en als ik me afvraag, zou ik hem op dit moment terug willen? dan zou ik even twijfelen, maar denk het niet meer.. het gevoel is weg.. rationeel gezien had ik al besloten dat hij "het" niet was voor me, maar het gevoel daarvan overtuigen heeft een tijdje geduurt, en blijkbaar is het me nu eindelijk gelukt.. hoop ik

ik heb al vaker gedacht dat ik dit punt bereikt had.. maar toch dat onderbuikgevoel dat toch niet echt overtuigd was.. maar nu lijkt zelfs dat onderbuik gevoel het geaccepteerd te hebben

en het voelt goed! heerlijk zelfs
heb veel geleerd van mezelf, de afgelopen tijd, weet nu dat ik geen ijskonijn ben, dat zelfs ik kan ontdooien voor de juiste persoon.. en dat geeft de burger moed!

voor iedereen wil ik zeggen.. je verstand weet vaak wel wat het beste voor je is.. maar het gevoel wil nog wel eens de andere kant op gaan... soms is het juist goed om dat gevoel op te volgen.. anders blijft dat maar rondzweven in je lijf en komt het vroeg of laat toch wel weer terug..
zolang je je eigen waardigheid in het oog houdt, is het goed om op je gevoel te vertrouwen.. soms ben je er gewoon nog niet aan toe om de waarheid onder ogen te zien.. misschien achteraf verspilde tijd.. maar je leert er altijd wel iets van..