Ik droomde van hem, hoe hij me voorzichtig kuste en vertelde dat het allemaal maar een boze droom was.

Helaas is het niet zo, de harde realiteit is zoals het al leek. Hij houdt niet meer van mij en wil ook niet meer proberen van me te gaan houden. Een verstandshuwelijk is alles wat er voor mij inzit en anders niet.
Ik besef me terdege dat jullie allemaal liefdesverdriet hebben doordat jullie een partner zijn kwijtgeraakt.

Ik zit in een huwelijk met een partner die niet meer van mij houdt en heb ook liefdesverdriet. Verdriet omdat de droom die ik had. Ik dacht namelijk mijn grote liefde gevonden te hebben, teniet is gedaan.
Aan de ene kant denk ik "Is dit wat ik wil" aan de andere kant zit ik met torenhoge schulden (2e hypotheek en een enorme waardedaling van het huis) en dan zit ik hier nog met een klein mannetje van 5 die aleens zijn vader heeft moeten missen. Het is heel dubbel, kies ik voor mijn eigen geluk (dan maar geen geld maar wel liefde) of kies ik voor het geluk van mijn zoon en zorg ik ervoor dat hij in ieder geval een vader en een moeder die zielsveel van hem houden en hem samen opvoeden.

Mijn hoofd loopt over met prakiseren, is dit een moment van volledige verstandsverbijstering in verband met zijn depressie, moet ik het risico maar nemen dat hij hopelijk weer verliefd op mij wordt, moet ik maar een eigen leven beginnen en 's avonds als mijn zoon op bed ligt maar lekker gaan stappen en plezier maken en hopen dat ik iemand tegen kom die mij hem kan doen laten vergeten, ik weet het allemaal niet meer....