Ik kon het niet laten om haar toch te gaan opzoeken thuis. Ik zat er al dagen met in me hoofd.

Ik belde aan de deur, ze laat me onmiddellijk binnen en vraagt totaal niet waarom ik naar daar ben
gekomen. We praten wat en lachen wat enz...
Dan vraag ik of ze men kaartje gehad had en wat ze er van vond. Ze vertelde me dat ze niet goed
wist wat ze er mee moest doen en dat ze dat ook al aan andere had gevraagd wat ermee te doen.

Ik vertel haar dan waarom ik dat kaartje heb gestuurd. Dat doordat ze me zelf had gecontacteerd
tijdje terug en liet blijken dat ze contact zocht met mij ik terug veel aan haar moest denken.
Uiteindelijk zegt ze dat ze gewoon vriendelijk was en dat ze belde om iets te vragen en dat er dan een
gesprek uit volgt dat 2.5 uur duurt niet zo abnormaal is. Waar ze laat blijken dat de relatie op termijn kan
goed komen. Maar dat "wist" ze dan niet meer. Komt echt niet zo geloofwaardig over.

Uiteindelijk zegt ze dat de relatie niet meer mogelijk is omdat ze een bepaald hoofdstuk in haar leven
wilt afsluiten en omdat ik daar deel van heb uitgemaakt kan ze met mij niet verder omdat ik haar
daar aan doe herinneren.

Dan komt ze nog af met redenen waarom het niet meer zou gaan. Ze wilt niet meer samen zijn met iemand die
rookt (stop ik binnenkort mee) , blowt (al meer dan 1 jaar gestopt en ik deed het ervoor alleen in weekend)
iemand die elk weekend drinkt ( ik drink thuis een glaasje of 2 :s ) en iemand die nog wil uitgaan. (ik wil met haar af en toe nog eens uitgaan maar niet veel ik wil gewoon andere dingen doen)
dus dat komt ook al zo raar over...

op een bepaald moment zegt ze dat ze me nog graag heeft maar niet meer graag ziet terwijl ze wegkijkt als ze dat zegt. Ik vraag haar dat te zeggen terwijl ze in men ogen kijkt en dan lukt het haar niet zo goed, is het met een
ongemakkelijke glimlach alsof ze niet de waarheid spreekt. Ze kan niet goed liegen dusja....

Ik zeg haar ook dat ze niet snel iemand zal vinden die met haar om kan en zal kunnen blijven omgaan en
die zo veel over heeft voor haar en zal blijven hebben voor haar. Wat ze uiteindelijk bevestigd.

Ze is in een relatie met iemand. En zegt verschillende keren dat ze me eigelijk niet zou mogen binnenlaten
maar uiteindelijk doet ze dat wel zonder twijfelen en heb ik daar 3 uur gezeten met haar. Als je het echt niet
wilt dan doe je dat ook niet. En dat ze dat moet vertellen tegen hem en dat die kwaad gaat zijn ook over dat kaartje dat ik gestuurd heb. Ze kiest er uiteindelijk zelf voor om me binnen te laten.....

op een gegeven moment had ik het over dat ik dingen van haar mis enzo. En zij verwees onmiddellijk naar seks
ik zeg haar dat ik het eerder had over affectie waarna zij zegt en daarna seks. Ik antwoord dat kan maar vooral
affectie. Affectie seks zeg ik dan voor te lachen. Waarop ze wat aarzelt en zegt van misschien kunnen we het best niet over dit onderwerp hebben. Die suggesties is iets waar ze uiteindelijk zelf mee afgekomen is.

Dan kwam ook ter sprake dat ze haar nieuwe vriend "graag heeft" mijn reactie daarop was is dat alles??
daarop antwoorde ze dat ze hem graag begint te zien. Waarop ik zo iets had van thats it? Je bent er 2
maanden en dat is het, ben je er verliefd op.. dat begint ook stilletjes aan zegt ze... Ik vind dat eigenaardig op die manier maarja dat zal aan mij liggen zeker.

Ook dat ze met mij geen zekerheid heeft, ik zit in schulden door men moeder. En dat zal nog wat jaren duren. Maar dat wist ze al van in het begin van onze relatie maar ik merkte op dat ze het er lastiger mee begon te krijgen.
Dat geeft me gewoon het gevoel dat ze voor zekerheid op dat gebied kiest.

Want ze vind ook dat 2 mensen met emotionele bagage niet samengaan maar dat is al van in het begin zo geweest dus dat wist ze ook. Ik ben daar voor in behandeling, zij (nog) niet. En haar vriend heeft dat dus niet.

En toen begon ze haar een beetje te ergeren. Ik was blijkbaar in haar ogen wat onrust aan het zaaien ofzo denk ik. of die twijfels die ze heeft doen bevestigen.
Ze is ook heel jaloers nogal hard. En ik zei ook dat ik niet kan geloven dat je het niet lastig hebt met het feit dat je met iemand samen bent die gewoon vlakaf op jou is afgestapt. En dat het jou ook niets doet dat hij nu een week zonder jou op vakantie is. want ze had me ook gezegd (telefoongesprek) dat ze nog erger was als bij mij op dat gebied nu. En dat er al wat serieuze strubbelingen waren geweest....
Uiteindelijk toch met ruzie vertrokken :s spijtig ik ben een half uur te lang daar gebleven.

Vandaag belde ze me boos kwaad gebeld om te zeggen dat ik haar met rust moet laten en niet meer aan haar deur moet staan en kaartjes moet sturen en dat ze me vanaf nu gaat negeren als ze me zou tegenkomen en onvriendelijk gaat doen. Dat is niet zo aangenaam. Maar ik heb zo iets van als je zeker van je stuk bent dan ga je daar toch zo niet op reageren...

Ik zoek er weer te veel achter waarschijnlijk.
Ik kan haar niet loslaten... ze is alles voor me...
Maar ik maak het mezelf alleen maar moeilijker en laat het aanslepen.
Ik ben er zeker van dat ze twijfels heeft maar ik moet haar met rust kunnen laten zodat ze dat niet of wel kan
zien. en dat is zeer moeilijk.