Eindelijk snap ik het. Ben er voor mezelf achter. Dat hele gedoe: niet verliefd, wel verliefd, niet verliefd.... ik ben er vanaf!! We waren/zijn perfect voor elkaar in theorie, alles klopt, maar toch lukte het niet. We hebben zoveel, maar missen toch iets.... en de afstand helpt ook niet natuurlijk, maar dat is te overbruggen (verhuizen). Maar goed, ik ben erachter dat ik hem helemaal niet wil!! Altijd maar beter weten, en hij probeert zo hard om ergens bij te horen. Die kanten zie ik nu aan hem. Ik zou er zo moe van worden. Ik hou zielsveel van hem, maar niet op die manier. We hadden iets van de eerste seconde, en dachten allebei dat het liefde op het eerste gezicht was, maar dat was het dus niet. Het was diepe genegenheid en een begin van een (waarschijnlijk) levenslange vriendschap. En uiteindelijk hecht ik daar veel meer waarde aan. Ach wat lucht dat op zeg!! Ik snapte mijn eigen gevoels niet meer....maar alles is op zijn plaats gevallen. Volgende donderdag komt hij, en ik moet zeggen ik weet niet wat ik dan voel, maar mijn hart zal het uiteindelijk eens worden met mijn hoofd. Hou gewoon in mijn achterhoofd dat de seks echt niet prettig was. hahaha. Ja je moet wat.

Dat moest ik even kwijt....

En OH! Kwam mijn eerste ex tegen, de jongen die mijn hart heeft verbrijzeld (lang geleden en kunnen goed met elkaar overweg nu trouwens), maar het was wel leuk om zijn gezicht te zien, omdat ik sinds ik hem voor het laatst heb gezien 13kg ben afgevallen. SO THERE....."jij mag mij lekker niet meer teruuuuhuuuug!"hihi.

Sugar