Sinds vanavond is het dus defenitief uit met mijn vriend.
Ik weet niet zo goed wat ik moet denken of voelen... We hadden vanavond nog afgesproken om alles deftig uit te praten, dat heeft me wel een beetje met een goed gevoel achtergelaten.
Ik weet dat hij van me houd en hij weet ook dat ik van hem hou, en toch... Hij is moslim en ik niet, en hij moet min of meer kiezen tussen mij of zijn familie.. die keuze heeft hij dus gemaakt.
Hij wil me blijven zien, vrienden blijven, blabla.. allemaal makkelijk gezegd, ligt dat aan mij of is dit gewoon moeilijk? Ik denk dat als ik hem blijf zien dat ik dan nooit alles deftig kan verwerken, blijf je toch met het idee rondlopen van, wat als?? of wat als het is misloopt en je samen in bed beland?
Waarom moet het zo moeilijk zijn? Mensen maken het gewoon moeilijk... Hij was aan het huilen, ik was aan het huilen.. man man ik voel mij echt fucked up. Ga zo mijn bed opzoeken denk ik..