Het was 3 jaar geleden dat ik hem ontmoette S. We zaten in dezelfde klas in de hogeschool. Ik moest mijn eerste jaar dubbelen na 19 jaar . Daar kwam dan ook nog eens bij dat het een paar weken geleden uit was geraakt met mijn toenmalig vriendje.
Mijn hoofd was volledg gefocust op school en slagen maar S. stak daar een stokje voor , in de goede zin.
Hij had een enorm charme offensief waar ik niet aan kon weerstaan. En na 3 maanden daten was het dan zover. 31 december waren we samen.
De eerste maanden verliep alles perfect , ik leefde voor de eerste keer echt op een roze wolk ! Ik dacht dat ik verliefdheid kende maar had me daarin vergist. Bij S. kon ik mezelf echt zijn. Mijn neurotische , perfectionistische ik.En hij kon daar gewoon mee leven. Hij zag mij graag. De eerste problemen kwamen in de zomer. S. zijn passie is baseball. Op zich is daar niets mis mee , maar ik had het er heel moeilijk mee dat hij bijna elk weekend van de zomer op dat veld stond. Ik wou ook eens een keer naar het strad of naar een pretpark iets gezellig samen doen zonder een heel team.
Ik kon er maar niet aan wennen maar ik deed water bij de wijn want ik zag hem graag. Ik had zoiets van dit is hem eindelijk na 21 jaar heb ik hem gevonden !
Op 12 Juli 2012 is er iets geknapt in mij voor de eerste keer.
S. ging naar zijn moeder want die woont in Werchter. Hij ging toen nog naar school.( Ik was inmiddels gestopt en gaan werken) S. vertrok donderdag. ik had nog een smsje gestuurd om te vragen of hij wegging. Dat mocht van mi , maar ik zat daar niet op te springen. Zijn ex liep daar rond en dat vond ik geen fijne gedachte ! Hij zegt dat hij niet uitging.Ik was stiekem zo blij en ben dan maar gaan slapen. De volgende morgend rond 11 uur had ik nog niets van hem gehoord De uren passeerde en het was al 4 uur Ik was ongerust en belde hem op. Hij lag zjn roes uit te slapen blijkbaar ... Ik was kwaad omdat hij nies had gezegd en mij zo had laten zitten. Ik leg kwaad de telefoon op en hoor hem niet meer. We zijn allebei koppig .
Om 7 uur beld zijn moeder om te zeggen dat S. een ongeluk heeft gehad. Ik dacht dat ik het niet goed hoorde. Ik was hysterisch! Al een geluk had hij zelf niets en was het enkel blik schade.
Ik had niets meer van S. gehoord en heb dan maar s'avonds naar hem gebeld dat ik het niet meer zag zitten als hij zo deed.
Ik heb het hem wel kunnen vergeven . En misschien lijk ik wel een dramaqueen maar stel je voor dat er echt iets is en hij beld iedereen op buiten zijn vriendin. en dan nog dat gedoe met zijn baseball.
3 jaar lang heb ik zo'n stoten vergeven Dat hij niets laten weten . Dat hij bijna al zijn vakantie dagen al heeft vastgelegd om te aan baseballen zonder dat ik daar eigenlijk iets van weet . Hij denkt niet samen met mij aan een toekomst ik heb net een appartementje gekocht. En probeer mij nu daar op te focussen. Ik leefde niet meer ik leefde voor iemand anders en nu ga ik enkel aan mezelf denken. OOk al mis ik hem nog . Ik hoop dat ik deze keer kan doorbijten ...