Loslaten.... Inderdaad is echt "houden van" loslaten. Je hebt het "houden van" waarin je niet alleen wilt geven maar ook wilt nemen. En dat is ook een gezonde balans in een relatie. Evenveel geven als nemen. Maar soms in sommige situaties moet je een persoon loslaten. Denk maar aan de ouder-kind relatie. Wanneer een kind volwassen wordt en het ouderlijk nest verlaat moeten de ouders het kind "loslaten." En loslaten betekent dan dat ze nog wel mogen houden van het kind maar moeten accepteren dat het kind zijn eigen keuzes maakt en zijn eigen lessen moet leren. Dat ze het kind niet kunnen behoeden voor elke misstap. DAt ze niet mogen verwachten dat het kind hun vaak komt opzoeken. Ja in een normale relatie met je ouders ga je er natuurlijk van tijd tot tijd heen maar er zijn ook ouders die moeilijk kunnen loslaten en van je verwachten dat je minstens 3x per week langskomt en elke dag belt ofzo. En dat is het dus ook. Verwachtingen loslaten...

Wat is loslaten in een relatie? Vertrouwen hebben, elkaar de ruimte geven om zichzelf te zijn, elkaar de ruimte geven om de dingen te doen die hij/zij wilt. Tenminste, als jij daar mee kunt leven.. En als je daar niet mee kunt leven zijn jullie misschien niet de juiste personen voor elkaar.

Wat is loslaten wanneer een relatie eindigt? Het besef dat je samen geen relatie meer hebt en dat die andere persoon kan gaan en staan waar hij/zij wilt. Dat die persoon niet langer meer rekening hoeft te houden met jou. Dat die persoon zijn/haar eigen weg gaat. Dat je misschien wel vrienden blijft of misschien niet. Maar hoe dan ook dat je op een andere manier met die persoon moet leren omgaan. Loslaten is dan ook dat je die persoon vergeeft en dat je jezelf vergeeft. Loslaten is ook dat je accepteert dat je geen grip meer hebt op de situatie. Dat je accepteert hoe de situatie NU is. Loslaten is ook jezelf uit de slachtofferrol halen. Wees liever een held.

Dan karakterverschillen.... Sommige mensen vinden het fijn in een relatie dat je hetzelfde bent en sommige mensen willen liever tegenpolen zijn. Ik denk dat het wel goed is als je elkaar een beetje aanvult. Ik was een dromer en mijn ex was nuchter. Ik denk dat die twee elkaar juist goed aanvullen. Ying en Yang zeg maar... Maar niet met alles hoor. Mijn ex was ook heel erg op zijn carri?ɬ´re gericht en ik vind het net als jij ook belangrijker om gelukkig te zijn met een geliefde. Ook dat kan elkaar mooi aanvullen. Wanneer je allebei erg op je carriere bent gericht kan dat ook stuiten op problemen omdat je dan misschien niet meer samen een pad kunt bewandelen. Ook het feit dat zij een ratio mens is en jij een gevoelsmens hoeft dus niet voor problemen te zorgen. In heel veel relatie is die verdeling zo. Bij mij was dat ook zo. De meeste mensen die op deze site zitten zijn denk ik ook de gevoelsmensen. Weer dat ying/yang idee. Dus die verschillen... Tja het is maar net hoe je het bekijkt. Echter wanneer normen en waarden heel erg van elkaar verschillen dan kun je wel in de problemen raken. Bijvoorbeeld dat je partner graag een "open" relatie wilt en jij niet.

Ik heb dus jou verhaal gelezen en ik vraag me een beetje af (ik kan het mis hebben hoor) of je haar niet hebt geromantiseerd. Omdat je haar vaak niet ziet en aan het begin van de relatie lang verliefd op haar bent geweest. Misschien heb je in gedachten een persoon van haar gemaakt die zij niet is? Een beeld waaraan ze niet kan voldoen? Misschien niet hoor...

Maar ik begrijp dat je dus nog steeds in de relatie zit en dat je niet weet of je ermee verder wilt? Je moet misschien voor jezelf heel goed gaan nadenken wat jij wilt in een relatie. Wil jij een lange-afstands-relatie? Wil jij misschien het gevoel hebben dat jij belangrijker bent dan haar carri?ɬ®re? Of zou je haar achterna willen gaan? Ben je misschien bang dat als jullie toch veel samen zijn dat dan blijkt dat jullie misschien toch niet zo goed bij elkaar passen? Je hebt dus veel uit te zoeken voor jezelf. Maar probeer het samen te doen. Sluit haar niet buiten daarin. Vertel haar van je verwarring. Vertel haar van je twijfels. Maar probeer haar niet te veranderen.

Sterkte en liefs,
Hoop

Jouw verhaal doet me denken aan een soort theorietje dat ik een keer verzonnen heb over liefde. De vraag waarom het allemaal zo moeilijk is enzo. Ergens is er een parallel te trekken tussen jouw verhaal en dat van vele anderen hier: de geliefde is nog wel in je leven, maar niet binnen je bereik. Degenen hier die geen geliefde meer hebben maar nog slechts een ex, hebben moeite met daarvan loskomen en verder te gaan. Zij moeten. In jouw geval ligt dat net wat anders: je geliefde is ook niet fysiek in jouw leven aanwezig, maar bij jou is de noodzaak er ook niet om los te komen.

Het lijkt er ergens op dat jij dus met een vergelijkbare situatie zit als vele anderen hier, met dat verschil dat jij geen ex hebt, dat jij in principe je affectie nog kunt tonen en terugontvangen, maar voor de rest heb je dus ook te maken met onbegrip, een ongelukkig gevoel, zorgen, noem maar op. Je moet je situatie echt veranderen, want die 'betovering' die maakt dat jij aan haar vast blijft hangen (wat dezelfde 'betovering' is waardoor de meesten die met een ex zitten niet simpelweg zeggen "oh, jammer dan, dan ga ik wel zonder hem/haar verder"), zorgt ervoor dat je in een situatie zit die heel makkelijk voor een lange periode van pijn en verdriet zou kunnen zorgen.

Dat heeft me wel eens aan het denken gezet... Wat is eigenlijk de functie van die 'betovering'? Wat maakt dat we zo vreselijk in de kreukels liggen als een relatie niet goed loopt terwijl je wel van iemand houdt, of zelfs strandt? Ik heb vroeger wel eens de quote gebezigd dat mensen misschien, in tegenstelling tot wat al eeuwen gedacht wordt, niet bedoeld zijn om hun hele leven lang met dezelfde partner te blijven (jaja, in mijn minder romantische, sceptische jaren - en de periode dat het niet zo goed meer ging met M.). Maar deze 'betovering' wijst eigenlijk op het tegendeel. Het is een overlevingsmechanisme van relaties eigenlijk. Een soort fysieke verslaving die ervoor zorgt dat het bijltje tussen twee personen echt niet eerder wordt neergegooid dan wanneer dat echt for the better is.

Want... We weten hier allemaal hoe sterk die betovering is. Als ondanks de kracht van die betovering twee personen niet meer bij elkaar komen, wil dat kennelijk zeggen dat het gebrek in de relatie groter was dan de kracht van de betovering. De 'natuur' zorgt er dan eigenlijk voor dat beide personen ieder hun weg gaan, meestal een van de twee harder 'bloedend' achterlatend dan de ander.

Jij bent die strijd nog aan het voeren. Voor jezelf erachter aan het komen wat sterker is - de gebreken in de relatie of de betovering.

Die betovering is een uitvloeisel van wat we wel 'houden van' noemen. Je vraagt je af waarom het in miserabele tijden ineens zo is dat de roze bril opgaat en we aan het idealiseren slaan. Dat is omdat die betovering dan het hardst van zich doet spreken, want dat is immers zijn functie: de relatie beschermen. Ineens is er niet meer (alleen) het 'houden van', maar komt ook de verliefdheid terug die de twee aanvankelijk bij elkaar bracht. Wellicht dezelfde betovering.

Dat verklaart ook waarom het shockeffect dat een relatie die strandt nog wel eens aan mensen wil geven, ervoor zorgt dat ze hard met zichzelf aan het werk gaan. Soms in de hoop dat het dan toch nog weer goedkomt.

Iets anders wat ik me bedacht toen ik je stukje las... Je bent lange tijd verliefd op haar geweest voordat jullie wat kregen en vanaf dat moment hield je van haar, schrijf je. Is dat wel echt zo? Is het niet zo dat je eigenlijk nog in de verliefdheidsfase zit die ervoor zorgt dat zoveel mogelijk oneffenheden worden gladgestreken en je eigenlijk de vervelende punten van je partner niet zo ziet? En dat je nu eigenlijk in de overgangsfase van verliefdheid naar houden van zit en erachter komt dat er toch wel wat oneffenheden zijn waarvan je je afvraagt of je er in the long run mee kunt leven? Zeker als je fysiek maar een maand of zes bij elkaar geweest bent kan ik me dat voorstellen.

Ik meen dat het Hoop was die hier ooit een stukje heeft neergezet over de verschillende fases in een relatie en anderen hebben wel geprobeerd grip te krijgen op het begrip 'houden van', wat dat precies is... Wat maakt dat je zo zeker weet dat je van haar houdt?