De voorbije dagen zijn nog niet zo slecht geweest. Maar ik zit hier nu met een verward, onzeker gevoel.

3 dagen geleden (donderdag) is redelijk snel aan me voorbij gegaan zonder echt veel gedaan te hebben die dag. Naar de avond toe heb ik een paar meisjes die ik recent leren kennen heb gezelschap gehouden. De één doet nu al bijna een jaar salsa (volgende week beginnen mijn salsa lessen) De ander ziet het zitten om te lopen (iets wat ik graag doe om me te ontstressen) En de volgende is een meisje waar ik me wel goed bij voel. Ze doet op sportief vlak zo wat vanalles. Ze heeft nog hier in Gent (België ) baseball gespeeld en woont nog regelmatig de wedstrijden bij.

Eergisteren (vrijdag) was een dag dat ik echt helemaal niets te doen had. Wat langer in bed blijven liggen, opgestaan, PC aan om te kijken of Fie niet online is. Me klaargemaakt en terug naar die meisjes. Ben daar rond 12u 's middags aangekomen. Wat zitten kletsen over vanalles, onnozel doen, je kent het wel. Het was echt wel een leuke dag geweest. Ben daar uiteindelijk tot 19u45 gebleven. Véél langer dan dat ik voor ogen had, maar dat is helemaal niet erg. Ik wil nu al een tijdje naar War of the Worlds gaan kijken in die bioscoop maar Sofie laat het steeds maar weer afweten. 's Avonds, rond half tien heb ik een SMSje gestuurd naar 1 van de meisjes of ze geen zin had om met mij te gaan. Ik voelde me daar niet zo goed bij, maar moet wel eens verder gaan, niet? Uiteindelijk kwam dat toch niet goed uit op dat moment dus heb ik die film nog steeds niet gezien.

Gisteren (zaterdag) ben ik mee gaan kijken naar een baseball match. Het was de mannenploeg die speelde. Lijkt me echt wel nog een leuke sport, m'n intresse is aangewakkerd! De hele dag met dat meisje doorgebracht. Leuk gebabbeld. Na de match was er die dag nog een avond georganiseerd met waterspelen, eten en een fuif op de latere uurtjes. In de loop van de dag had ik dat meisje verteld dat eerder deze week Sofie me had gezegd dat ze me nog ging contacteren. Er was gisterenavond hier in onze buurt iets te doen, een soort beach-party. Maar dat ik nu op een punt ben gekomen dat ik er al helemaal niet meer op reken. Ze heeft me de voorbij maand al genoeg laten stikken als we iets wilden afspreken. Wil het nu wel niet lukken dat uitgerekend dé dag dat ik voor mezelf heb uitgemaakt niet meer op Sofie te rekenen, dat ze dan toch belt! Het was toen al iets over acht. Ze ging om half elf bij me thuis zijn. Ben niet halsoverkop naar huis gereden, ik had wel nog wat tijd. Maar als ik er nu zo aan terugdenk heb ik dat meisje op de baseball wel laten stikken. Heb al een SMSje gestuurd met m'n excuses. Toch voelt het rot dat ik dat gedaan heb. Ze zegt dat het niet erg is omdat ze daar iedereen kent, maar toch... als ik denk aan gisteren, toen m'n GSM ging en zag dat het Sofie was, zag ik tegelijk dat meisje haar gezicht niet echt blij kijken.

De avond met Sofie... Ik heb gelijk niet veel zin er over te praten, maar wil het toch voor mezelf neerschrijven. Het begint al als ze bij me binnen komt. Een kus op de wang, mijn hart wordt samengenepen... Ik doe het ook mezelf aan. Sofie belt me en ik verwacht daar dan direkt te veel van.
We zijn samen naar die 'beach-party' gereden. (stelde echt niet veel voor) Ze had daar ook nog met een andere jongen afgesproken. Iemand die ze al langer dan mij kent. Heb me nooit bedreigd gevoeld door hem. We vonden die niet onmiddelijk en hebben ons buiten op terras gezet. Vroeg haar hoe haar voorbije dagen zijn geweest. Ze vertelde me zo wat zaken die ze gedaan had en met wie. Er is 1 vriend van haar, uit Kortrijk, die nu wel opvallend meer langs komt dan gewoonlijk. Iets waar ik al schrik voor had zodra het uit was tssn ons. Toch... ik zie het nog niet zo snel gebeuren tussen hen. Die andere jongen waar ze me mee bedrogen heeft, daar heb ik echt schrik van, en daar zegt ze ook nooit een woord over. Ik weet dat ze om gaat met hem, maar geen enkele keer heeft ze ooit gezegd dat ze samen wat gedaan hebben. Ik kan het niet laten te denken aan "Wie er het minst over spreekt, er het meest..." you catch my drift. Ik begon toen ook te vertellen wat ik gedaan heb de laatste dagen. Over die 3 meisjes, de baseball enzo. Die meisjes, dat knaagde zo aan haar hé! Heb toen zelf maar gezegd dat ik niets voel voor hen. Ze antwoorde dat ze dat wou vragen. "Weet ik" zei ik, "daarom dat ik het je zeg". Misschien had ik beter niets gezegd? Soit, wat later vond die jongen waar ze ook mee had afgesproken ons. Uit hun gesprek kon ik opmaken dat ze al samen waren weggeweest, dat ze naar een dancing willen gaan (waarop ik kwaad ff weg ben gegaan, zogezegd naar het toilet) Sofie had dat wel door. Toen die jongen even weg was vroeg ze dat. Ik antwoorde eerlijk en zei haar dat het niet leuk is om nu zo uitgesloten te worden. Klein detail, Sofie en ik zijn nog -nooit- (behalve in mallorca) naar een discotheek geweest. Het heeft ons ook nooit echt aangesproken. Dat ze dat nu zou doen zonder mij, en dan nog zonder er mij iets van te zeggen, doet pijn. Later werd er ook nog gesproken dat Sofie en die jongen maandag (morgen) samen zouden gaan fietsen. Opvallend is ook steeds hoe ze zich weg trekt van me als er mensen bij zijn die we kennen, in tegenstelling tot als we alleen zijn.

Terug bij me thuis aangekomen zei Sofie dat als ik wou mocht mee fietsen. Ik kon een fiets van bij haar thuis lenen (zelf heb ik geen meer) Sjah, wat moet ik beginnen denken? Toen we op het terras zaten zei zo op een gegeven moment dat ze het leuk vond dat we daar zo als vrienden konden zijn. (kaakslag) Ze zoekt nu wel zelf terug contact terwijl ik verminderd ben met contact zoeken. Maar vroeg ze dat nu omdat ze het wou of omdat ik het per ongelijk te weten ben gekomen? Ik heb haar onlangs getoond dat ik er terug voor haar ben, dat ze op me kan rekenen. Sindsdien is ze terug beginnen bellen naar me. Is het net zoals bij mij? Zo veel mogelijk nieuwe contacten leggen, oude opnieuw oprapen, zich trachten bezig te houden, om maar niet steeds aan je ex te moeten denken?

Verward.