Jullie hebben lang niets van me gehoord. Dat komt omdat ik sinds vandaag weer eens de beschikking over een computer heb. Op 6 maart ben ik op advies van de huisarts meteen vrijwillig opgenomen in de PAAZ afdeling. Ik was blijkbaar toch meer in de war dan ik op het eerste gezicht dacht. Daar verblijf ik nu dus al vier weken en vandaag ben ik voor het eerst een dag met verlof, morgen ga ik weer terug. Er zal ook met mij toch iets meer aan de hand zijn dan ik op het eerste gezicht dacht, want de eerste twee weken schijn ik me daar tamelijk psychotisch en achterdochtig te hebben gedragen. Nu gaat het iets beter, daarom mocht ik ook even met verlof, maar een ontslag werd me dringend afgeraden. Mijn man is daarna op verzoek van mijn ouders weer naar ons huis gekomen en heeft de verkoop van het huis afgeblazen. Hij is blij dat ik me heb laten opnemen want hij vindt allang dat er iets aan de hand is met mij, dat iets tussen ons in staat waar we geen grip op hebben. Die afspraak tussen hem en zijn vriend was volgens hem en zijn psycholoog niet de reden voor onze moeilijkheden. Ik denk daar toch iets anders over, in de war of niet, en de stand van zaken nu is dat hij zelf tegen me heeft gezegd dat hij inderdaad geen vrijgezel meer is en dat hij die afspraak met zijn vriend gaat opzeggen. Daarop heb ik aangegeven dat ik daar blij mee ben en dat hij dan best met die vriend op vakantie kan gaan als hij daar behoefte aan is, als hij maar met mij overlegt over de periode. We zijn met dit deel nu beide tevreden. Hoe m'n therapie uit zal pakken is nog even afwachten, de kans dat we het toch gaan redden samen, is mu echter wel een reeele optie. Ik houd jullie op de hoogte over het verdere verloop en hoop allereerst dat ik zelf niet te lang moet verblijven in die PAAZ (we maakten vandaag grapjes daar, dat de paashazen erop uit mochten trekken vandaag met pasen, maar een beetje wrang is het verblijf daar natuurlijk wel). Naar het ontmoetingsweekend kan ik helaas niet komen, ik hoop jullie hier verder te kunnen spreken. Veel groeten, Sylvan.
Goed zo!
Hey,
Dit klinkt allemaal als goed nieuws! Goed bezig
@ Sylvan
Wat ontzettend goed om van je te horen, ik was erg benieuwd hoe het met je zou gaan.
Ik heb het steeds gedacht en ook gezegd, dat je er verstandig aandoet nog niet je leven met je man op te geven, gelukkig maar!
Meid wat een mooi blog, en wat geweldig van je, dat je zo open schrijft over hoe het met je gegaan is, in de tussentijd dat we je hier niet meer zagen.
Fijn dat één en ander duidelijk is, je bent op de goede weg, goed te lezen dat je man er ook zo over denkt!
Ik wens je ondanks je verblijf bij de PAAZ toch een fijne Paas en groetjes en liefs van Layla