Start › Blogs › Sylvan's blog

House for sale

afbeelding van Sylvan
Vrij, 05/03/2010 - 00:48 — Sylvan

House for sale, it was yours and it was mine, zingt Magriet Eshuis. Ik hoorde het zaterdag nog op de radio. Dat gaat ons nu ook gebeuren. Ik kan echt niet meer en heb vandaag eerst mijn man gebeld en gezegd dat ik het huis te koop wil gaan zetten. Wat doe je nu toch, zei hij, waarom maak je alles kapot? Daarna heb ik de makelaar van wie we het huis hebben gekocht gebeld met de vraag of hij het weer wilde verkopen en daarna heb ik mijn man gebeld met de mededeling dat de makelaar aanstaande maandagmiddag komt om de zakelijke aspecten van de verkoop door te nemen. Ik vertelde hem het tijdstip en hij huilde en zei nogmaals: waarom doe je dit allemaal om daarna te vragen hoe laat de afspraak met de makelaar was. Ik heb het hem verteld en weet niet of hij erbij is maar ik ben er wel bij. Tot mijn verbazing belde mijn man me daarna weer op en vroeg me het weekend te gebruiken om me te bedenken. We hebben nu ons droomhuis, zei hij, en we hebben alles om te gaan genieten, zei hij. Ik zei hem dat die afspraak met die vriend mij te veel dwars zit, dat het me teveel pijn doet dat hij deels vrijgezelf en deels getrouwd wil zijn, want zo zie ik het en daar ben ik helaas niet meer vanaf te brengen. Ik heb het geprobeerd, maar ik kan het niet, wil het niet en een grens van binnen is bereikt. Zelf de knoop doorhakken kan ook heel veel pijn doen. Ik kan niet meer zo doorgaan en wil het niet meer.

Vrij, 05/03/2010 - 01:09 — emotional
afbeelding van emotional

Sylvan

Natuurlijk kan zelf de knoop doorhakken pijn doen, net zoveel als wanneer de ander dat doet. Je hebt zelf geprobeerd en geprobeerd, dat doet enorm pijn als je dan moet zeggen...nee, het kan niet meer.
Wat ik zo lees lijkt je man het dus ook moeilijk ermee te hebben. Bestaat er van zijn kant uit dan geen mogelijkheid tot een compromis? Dat jij bijv. meegaat als hij met die vriend op vakantie gaat.
Want als hij toch ook verdriet heeft, zal hij toch alles moeten doen om de zaak te redden lijkt mij.

Heel veel sterkte!!

Groetjes

Vrij, 05/03/2010 - 01:38 — Sylvan
afbeelding van Sylvan

Compromis

Ja, mijn man heeft het er ook echt moeilijk mee, hij vindt dat we zo gelukkig zouden kunnen zijn en zegt dat we zo veel van elkaar houden en ja, ik zou mee kunnen gaan op zijn jaarlijkse reis, dat heeft hij dit jaar uiteindelijk na veel discussie voorgesteld maar dat kan ik niet: 8 uur per dag op een motor zitten, door beekjes en bergen rijden, door elkaar worden geschud zal me lichamelijk breken omdat ik vastzittende rugwervels heb en de pijn dan ondragelijk is terwijl hij zijn rijstijl niet wil aanpassen, omdat hij dan niet kan rijden om het rijden, zoals hij zegt, maar rekening met mij zou moeten houden (ik heb zelf al voorgesteld dat ik dan op de camping zou blijven met een boek terwijl hij met zijn vriend ruig aan het rijden is, maar dan zei hij dat hij daar een slecht geweten door zou krijgen en nog met mij bezig zou zijn, waardoor hij het rijden ook niet leuk zou vinden. Ik zou een blok aan zijn been zijn tijdens dat rijden. Nog los daarvan: dat kan wat mij betreft nooit in mei. Dat moet ik verplicht zes weken achter elkaar tentamens nakijken. Al jaren. En ze willen dat tijdstip niet aanpassen. En ik wil mijn baan niet voor mijn man opgeven. Het is een deel van wie ik ben. Zijn 'Je mag wel mee" is dus een dode mus. Van beide kanten zit dat compromis er dus helaas niet in.

Vrij, 05/03/2010 - 01:45 — emotional
afbeelding van emotional

moeilijk

Jammer dat ze dat tijdstip niet willen aanpassen. Lijkt me dat ze daar wel erg aan vast houden. Al las ik ergens dat het met name die vriend van hem is he, die daarover een beetje het 'commando' heeft.

Eventjes kort mijn reactie over wat die psycholoog zei. Ik denk zelf dat een huwelijk zeker over 1 ding kan struikelen, dat er lang niet altijd meer hoef achter te zitten. Maar men kan de rollen ook omdraaien, is de reis zo belangrijk dat hij liever het huwelijk zou opgeven.
Dus hij kan wel vragen "Geef je het huwelijk op voor die reis?" maar jij kunt aan hem weer dezelfde vraag stellen "geef je het huwelijk op voor die reis?"

Ik vind het een heel moeilijke situatie hoor. Ook wat hij tegen je zei, je moet niet zo moeilijk doen. Kun je net zo goed weer terugkaatsen en zeggen "doe niet zo moeilijk". Of dat ze die reis dan laten en gewoon 1 dagje gaan toeren met de motor.
Ik wens je heel veel sterkte!!

Vrij, 05/03/2010 - 01:54 — Sylvan
afbeelding van Sylvan

We hebben al zo veel over en

We hebben al zo veel over en weer teruggekaatst. Ook dat dagje rijden maar dat vindt hij niet genoeg (geen bergen hier in de buurt). Ook drie of vier dagen vindt hij niet genoeg. Ik ben er zo moe van en heb helaas een pijnlijke grens bij mezelf ontdekt. Het is niet alleen die vriend die vasthoudt, mijn man helaas ook maar helaas ik ook. Wij zijn voorbij. Houden van is niet genoeg, wat een trieste contstatering. Dabk je emotical, voor je betrokkenheid en wens. De komende tijd wordt nog heel moeilijk, maar lees de blog van Malo eens. De zon gaat toch weer schijnen.

Zat, 06/03/2010 - 00:01 — diep
afbeelding van diep

@Sylvan

ik hoop dat zowel je man als jij voldoende hierover nadenken en allebei met volle overtuiging kunnen beamen dat jullie genoeg gevochten hebben voor jullie huwelijk en liefde
moest je man nu anders gereageerd hebben op het feit dat je het huis zou willen verkopen dan zou ik mn mond houden en niet reageren
mn intuitie zegt dat misschien nog niet alles gedoorpraat is tussen jullie beide maar het is natuurlijk je recht dat je de knoop wil doorhakken
alleen hoop ik dat geen van beide noch allebei hier spijt van gaan hebben
hebben jullie allebei voldoende gevochten?
jullie hebben het antwoord
ik vind het alleen jammer te lezen dat alweer een huwelijk op springen staat
sterkte en ik hoop voor jou dat de juiste beslissingen worden genomen
diep

Zat, 06/03/2010 - 09:47 — Layla
afbeelding van Layla

@ Sylvan

Hey Sylvan,

Ik heb je reaktie op mijn reaktie aan jou, van je vorig blog gelezen.
Ik lees nu ook het gevolg en kan uit je woorden opmaken dat voor jou de koek op is.
Ik denk dat het niet alleen maar het jaarlijkse motor-uitje is, wat je dwars zit en waardoor de koek voor jou nu op is.
Het is erg jammer dat jullie beiden op de één of andere manier, niet meer tot een gesprek konden komen.
Hij is gek op motorrijden, doet dit jaarlijks met een vriend, jij vind het zelfs niet eens prettig om achterop te moeten zitten en zeker geen heel eind, zoals je schreef.
Die vakanties hadden voor jou dan toch op een drama uitgelopen, tenzij jij dan met een ander vervoersmiddel naar de plaats van bestemming was gekomen, dan had het nog geen probleem hoeven zijn.
Maar ze willen in mei, jij kunt dan geen vrijnemen en zo blijven er opstakels.
Ik denk dat het uitje niet de hoofdreden is van de breuk, maar slechts de druppel.
Je vraagt hem naar huis te komen, dit weigert hij en zo blijf je wederom teleurgesteld achter, de voor jou zoveelste teleurstelling en voor jou is nu de grens bereikt.
Hij had nu toch de kans, (op jou vraag) naar huis te komen, op z'n minst kunnen zeggen, ik kom nog niet voorgoed naar huis want dat vind ik nog te vroeg maar ik wil wel graag een gesprek met je en misschien kunnen we het langzaam weer opbouwen.
Het is niet de relatie van zijn moeder en ook niet van zijn vriend, het is jullie relatie.
Maar goed, je wilt niet meer en dit doet pijn, ook als je zelf de beslissing genomen hebt.
Je man, zijn vriend, zijn moeder, er is er niet één die tenminste de moeite neemt ook jou kant van dit verhaal aan te horen, laat staan te begrijpen.
Het is jou beslissing en dan is het ook goed, want het zijn jou gevoelens.
Ik weet dat dit alles je veel verdriet doet, en wil je dan ook veel sterkte toewensen.
Liefs en groet, Layla