Vandaag is het dan eindelijk over! Waarom? We houden van elkaar, we zijn de beste maatjes... dat is nou juist het probleem. Er is genoeg liefde, maar niet de liefde die nodig is voor een relatie. Alles valt in het water, huwelijk, kinderen. Het zat er al langer aan te komen maar we hebben beide de angst zonder elkaar verder te moeten. Ik moet sterk zijn, heel sterk. Ik wil hem niet haten maar zal hem daarom los moeten laten.
Dit is zo moeilijk, het leven dat je voor 7 jaar hebt geleefd los te moeten laten. Op de een of andere manier opnieuw te moeten beginnen, zonder hem. De pijn, het verdriet... dit is nog maar het begin. Onzeker, verloren, alleen (ik voel me nu al alleen). Alles hebben we samen gedeeld, een heel leven opgebouwd. Maar dat is over