Na een jaar en half verdriet te hebben van mijn ex leerde ik opnieuw op de schaatsbaan waar we beiden kunstschaatsen iemand leren kennen. het begon met een lach later volgde de eerste berichten waar hij het initatief voor nam. al snel voelden we een klik en al snel om niet te zeggen was dit liefde op het eerste gezicht volgens ons beiden. Hij nam het initiatief voor bijna alles.. ookal was hij bang volgens men beste vriendin omdat ik een meisje ben ver buiten zijn type. we zijn heeeel snel in een realtie gegaan misschien wel te snel, maar we voelde ons enorm verliefd. We hadden wel vaak eens woorden maar dat was door mijn onzekerheid want ... hij is bisexueel en dat zelf had ik nooit meegemaakt dus ik moest wennen aan het idee niet alleen vrouwen waren nu een potentieel maar ook mannen... ondanks dat vertelde hij tegen men beste vriendin dat hij nu al zielsveels van me houd en hij niet zou aankunnen als hij me kwijt zou zijn, hij beweerde ook gelukig te zijn bij mij en ze kreeg vaak berichten met ' ik hou echt van haar ' helaas was ik een week heel ziek met koorts alles erop en eraan en ik was enorm gefrustreerd en hij was helaas op dat moment op de verkeerde tijd en verkeerde plaats. ik had hem eens verteld datk voelde dat hij me gwn zag als vriendin ik wou toen de benen nemen maar hij kwam huilend achter me aan zeggend dat hij echt van me houd, echt mij wilt en voor me wilt gaan. ik was gelijk terug verkocht en sprong in zijn armen. Het nam de onzekerheid niet weg want vanaf hij niet lang kon blijven voelde ik mijn onzekerheid opkomen ' wilt hij echt wel bij mij zijn ? ' als we samen waren was er niks aan de hand buiten dat hij me eens dom en naive noemde en hij toen ook achter me aanliep met sorry ik hou van je wil je niet kwijt, ik bleef weer... onlangs vroeg ik hem om samen naar de ijsgala te gaan maar hij kon niet dusja no big deal voor mij was toch behoorlijk ziek... die zaterdag van de ijsgala hoorde ik hem niet echt vaak maar daar maakte ik me geen zorgen in, hij belde vanaf hij thuis was en zei dat hij naar de ijsgala was geweest... ik stond daar .... MEEN JE DIT NOU? op dat moment voelde ik me zoooo vernederd en gekwetst datk tekeer ging tegen hem ik maakte niet veel woorden vuil maar noemde hem wel een klootzak en legde toen de telefoon neer. al snel besefte ik dat dit niet de oplossing was... op dat moment begon hij berichten te sturen en was hij in paniek me kwijt te zijn; ik stuurde dat er niets meer te zeggen valde ik was gekwetst daarop antwoorde hij ' nee jawel, awel kzal eens zeggen he, ik HOU ZIELSVEEL VAN JOU E en das gemeent kom pls komaan echt waar ' ik nam dan de telefoon op en barste in tranen uit dat me spijte dat hij geen klootzak is dat ook ik zielsveel van hem hou en ja dit al na 2 weken ! het zal gwn verliefdheid zijn maar dit voelt als houden van. we hebben die zaterdag uitgepraat ( de zaterdag dat is geweest ) hij zei dat oke was, zou de volgende dag hem zien en hij zei nog eens veel van me te houden. Die zondag stuurde hij zoals altijd ' goeiemorgen xxxx ' hij wou datk kwamnaar de training maar zei dat af hij zou erna toch naar mijn huis komen. kheb die tijd geslapen om 13 uur zou die wel komen... maar 13:15 stuurde hij ' ik ga naar huis kheb overgegeven ' al snel voelde ik iets weird in mijn buik maar zei erop gwn ' fine ' op dat moment kreeg ik een sms van een nummer met erop ' hij gaat uitmaken ' ik heb dan naar hem gestuurd dat hij er bedankt is datk via andere mag te weten komen datk nie snap maar hij negeerde het hij stuurde en antwoorde wel naar mijn beste vriendin dat het niet meer ging tussen ons, dat hij kapot was datk hem klootzak had genoemd en de hele ochtend training dood ongelukkig was , hij zou er dan mee zijn trainster over gehad hebben en zei en zijn moeder vonden beter uit te maken? toen hij dan ook effectief uitmaakte via SMS, hebk er op geantwoord datk dacht dat we hadden specialer was en dat ik ook niet degene was die wegliep toen hij me dom en naive noemde wat ook pijn deed ! hij belde mij op ( ook al wou hij eerst niet bellen ) zei datk echt lief ben blablabla maar dat hij niet weet wat hij wilt... een man of een vrouw? ik had me geexuseerd voor de hele week datk niet te plezieren was, maar zei datk wel in staat ben alles los te laten en opnieuw te beginnen maar ik hoorde de twijvel in zijn stem... toen het even stil was zei hij ' wat nu ' ... ik kon niet anders dan antwoorden en zeggen ' en nu moet jij gaan nadenken wat je wilt ' ik heb hem nog even gezegd echt van hem te houden, hij vroeg voor vrienden te zijn maar ik heb eerlijk gezegd datk teveel van hem hou om vrienden te kunnen zijn. hij klonk depri en is dan gaan slapen... ik snapte het niet en voelde me zo in de war... zaterdag was het van ik hou zielsveel van je en dag erna maakte hij het uit na gesprek? hij heeft me kort na de telefoon mij op fb verwijderd ( alvast 1 fb want heb er 2 ) ik heb hem toen ook verwijderd op mijn andere facebook net na hij zijn realtie status verwijderde... gisteren niks van hem gehoord en vandaag tjah dag is nog jong maar vermoed van niet. ik hou van die jongen ondanks dat we relatie hadden van een week en half ben ik zeker hem terug in mijn leven te willen, heb ook besloten niks van contact op te nemen in de hoop dat hij beseft dat hij umpulsief heeft beslist en me gaat missen... ergens denk ik dat hij dat zal doen... hoe hij sprak tegen mij tegen men vrienden ' ik laat ze nooit meer gaan ' krijg ik niet uit mijn hoofd. want als die dingen echt gemeend zijn... dan is er een goede kans dat hij contact zal opnemen toch?

alvast ik mis hem
wat mensen ook denken van hoe hij eruit ziet
voor mij was hij perfect niet hoe hij eruit ziet wel hoe hij was

kan iemand me raad geven?

een hopenloos meisje x