Can't find words for this...

Nee, eigenlijk moet ik me daarbij aansluiten. Maar juist omdat ik me kan voorstellen hoe verdomde zuur dit moet zijn, probeer ik toch te zoeken naar iets waar je je beter van zou kunnen voelen. Tegen beter weten in, verdriet van zulke proporties klets je niet weg en op volkswijsheid zit je op dit moment ook niet echt te wachten, kan ik me voorstellen.

Het enige wat ik kan verzinnen is: je hebt die grote barriere in ieder geval genomen en je waardigheid behouden! Knap van je! De wereld klopt voor geen meter meer en is nog amper interessant om in door te gaan (kan ik me zo voorstellen), maar wellicht kun je een beetje troost vinden in de gedachte dat het vanaf nu langzaam maar zeker toch alleen maar de goeie kant op kan gaan met jouzelf. Het zal nu nog niet lukken, maar met verloop van tijd moet je proberen zo weinig mogelijk aan haar te denken. Niet dat je je ervoor moet afsluiten, maar je moet haar in je hoofd ook niet gaan opzoeken. Verder zou ik als ik jou was 'n fles whisky in huis halen, haha.

Ten slotte... Sja, het is een beetje een open deur, maar als je Radbout heet, kan ik me toch wel een flinke serie naamgrappen verzinnen...