Een nieuwe opleiding een nieuwe start in een andere stad..
Een nieuwe klas, en daar zat hij.
Vanaf het begin klikte het al tussen ons, we trokken veel met elkaar op en werden verliefd.
Maar hij had een vriendin en daar wist ik van, dus hield me me in. Hij had het nooit over haar als ikerbij was, dat viel me erg op. ook wisten we nog niet van elkaar dat we elkaar leuk vonden. Tot die ene dag, we hadden afgesproken, leuk gepraat, tot hij naar huis wilde gaan, toen sprong de vonk pas echt over! We hebben de hele avond gekust, en elkaar verteld hoe lang en hoe erg leuk we elkaar vonden.
Een week later maakte hij het uit met zijn vriendin, hij koos voor mij! Ik was dolgelukkig! We hebben een super leuke tijd gehad, we hebben gewoon een band, we kunnen zowat elkaars gedachten lezen, echt vreemd, dus dit voelde ook echt als de ware.
Tot vandaag...

Hij heeft het uitgemaakt.
Hij is in de war, en is erachter gekomen dat ie nog wel gevoelens heeft voor zijn ex. Zijn ouders vonden het schande dat hij het had uitgemaakt, en daardoor heeft ie nooit over mij verteld, hij wil ze geen pijn doen.. en hij wil niet leven met leugens zegt hij. Ook weet hij even niet hoe hij in het leven staat door allerlei dingen die hij heeft meegemaakt.
Daar heb ik ook alle begrip voor, maar toch het doet zo'n pijn!
ik weet niet wat ik ermee aan moet.
Hij zegt dat ie me nog steeds geweldig vind, maar waarom wil hij dat niet verder???

Hij zit ook nog bij mij in de klas, en we willen gewoon goede vrienden blijven, maar t doet zo ongelooflijk pijn, ik ben nog stapelgek op hem.

Kom ik er ooit overheen?
Gaat hij terug naar zijn ex??