Vanochtend heb ik, mede dankzij de reacties hier op mijn vorige blog-inzending, eindelijk de moet bij elkaar kunnen rapen mijn ex op de hoogte te brengen van mijn eventuele zwangerschap. (lees mijn vorige blog even al je er het fijne van wilt weten) Ik heb heb een bericht van 4smsjes lang gestuurd, omdat als ik hem bel hij nooit tijd heeft en altijd bij zijn nieuwe vriendin zit.
Ik heb hem daarin gezegd dat ik het niet leuk vond (en dat is nog zacht uitgedrukt) dat hij de hele week geen belangstelling getoond had en dat ik hem zoals hij zich nu gedraagt niet meer terug ken.
Vrij snel daarna belde hij me terug, ik zag het allemaal verkeerd, hij had heus wel intresse, maar alleen verschrikkelijk druk, waarop ik dan weer direct denk: druk?!.....wat is er nou belangrijker en hoeveel tijd gaat er nou in een smsje, telefoontje of e-mailtje zitten om even te vragen hoe het bij de dokter was. We hebben het hier toch wel over een kind. Of het nou nog leeft of al niet meer, een klein beetje intresse van zijn kant had geen kwaad gekund.
Als klap op de vuurpijl was meneer boos dat ik zijn gelukkige leventje kom verstoren met mijn problemen...het lijkt erop dat hij nog wil dat ik me schuldig ga voelen ook. Uiteindelijk is het toch jouw, probleem en jouw schuld, voegde hij daar nog aan toe. Nou, je begrijpt waarschijnlijk wel dat mijn bloed zo'n beetje het kookpunt bereikt had.
Alsof hij nog niet genoeg onzin uitgekraamd had zei hij nog "en mijn vriendin vind dit ook helemaal niet leuk".
Mijn god zeg, wat kan mij die vriendin nou schelen. Ik zit of zat met een baby van jou in je buik en het enige waar jij je druk om kan maken is dat het gelukkige leventje van jou en je vriendin verstoort was.
Je gaat je dan toch afvragen hoe je het in godsnaam vier jaar met zo'n vent uit hebt kunnen houden. Hij denkt echt alleen maar aan zichzelf. Normaalgesproken steun je elkaar (uit of niet) in zo'n situatie. Nee, hij niet hij vind het vooral allemaal erg vervelend voor zichzelf.
Toen vroeg ik hem "stel nou dat ik zwanger ben, wat wil je dan?" waarop hij antwoordde "als we nog bij elkaar hadden geweest had ik het wel willen houden, maar nu...nee nu niet meer. Als je maar niet denkt dat ik hierom bij je terugkom hoor". Mocht ik in geval van zwangerschap besluiten het te houden verzocht hij mij vriendelijk hem financieel geen poot uit te draaien, en mocht ik dat toch zien dan zou hij mij wel terugpakken door ervoor te zorgen dat hij het ook eens in de zoveel weken te zien zou krijgen. Dan ben ik zeker vreemd als ik me dan afvraag of hij het sowieso niet had willen zien...
Hij was echt alleen maar boos aan de telefoon, geen woordje medeleven behalve voor zichzelf. Gelukkig weet ik voor mezelf zo goed als zeker dat ik niet zwanger meer ben, maar dat heb ik aan hem echt niet laten merken. Laat hem zich maar lekker druk maken. Het kan me helemaal niets meer schelen. Een week geleden was ik nog verdrietig hem kwijt te zijn, maar nu ben ik blij van hem af te zijn.
In mijn hoofd praatte ik het altijd weer goed, hij zal het zo wel niet bedoeld hebben en hij was vast boos. Alleen vandaag is hij echt te ver gegaan. Dit had ik nooit achter hem gezocht. Hij was tenslotte altijd degene die tegen mij zei dat ik de ware was, dat hij met me oud wilde worden en samen wilde wonen.
Nou, hij heeft nooit met MIJ speciefiek iets gewild, hij had gewoon iemand nodig. Ik weet dat het heel hard klinkt, maar ik zeg het ook niet zomaar. Hoe hij nu tegen me doet....dat kan echt niet. Als hij je nodig hebt ben je goed genoeg, zo niet, behandelt hij je als vuilnis.

Zijn er misschien mensen die dit gedrag van zijn kant begrijpen? Ik kan er namelijk geen touw aan vast knopen. Begin januari was hij totaal overdonderd doordat ik het uitmaakte, zijn leven had geen zin meer en hij zou nooit meer een ander vinden. Drie weken wanhopig achter mij aangelopen, hij was doodongelukkig, Toen kwam de omslag, hij had een ander. Na drie weken besloten ze samen te gaan wonen in een koophuis dat er van de zomer komt. En nu dit.... is dit de jongen van wie ik zo gehouden heb? Ik zou bijna gaan denken dat hij bezeten is ofzo.

Als er iemand een idee heeft van wat hem hiertoe aanzet en wat er in hem omgaat hou ik me van harte aanbevolen....

Liefs, Fleur