mijn relatie is zondag na 2 jaar een relatie te hebben gehad beeindigd het
ging de laaste tijd iets minder tussen ons(uit mijn vorige blog kan je zien dat vorig jaar in nov ze me een streek gelevert had en ik haar vergeven had daarvoor)nu ging het de laaste tijd ook minder ik dacht de laaste tijd steeds meer aan me zelf omdat me vader kort na die 1ste streek plotseling overleden was dus zat zelf er door heen en had wat meer tijd voor me zelf nodig dus kon haar niet me volle aandacht geven(december) ,ik had deze 2 weken vakantie dus was bij een vriend van me de laaste dagen van me vakantie zij kwam vanuit haar werk daar weleens heen om me op te halen zodat we naar haar of mijn huis konden gaan,totdat op vrijdag middag ik boos vertrok bij haar en naar me vriend ging,heb haar niet meer gesproken die avond en was avonds laat weggegaan bij hem,zaterdag middags smste ik haar dat ik even rust wilde vanavond en dat ik morgen wilde gaan om praten met haar ivb met dat het nie lekker meer liep de laaste week,tot dat ik zondag een smsje kreeg met erin ik heb er geen zin er meer in het is beter zo hoef geen reactie hierop,ze maakte het uit......later op die zondag avond belde ik naar een vriendin die zij ze is naar huis gegaan ik een uurtje gewacht en naar der huis tel gebelt nee ze was er nog nie..ik d8t waar kon ze uithangen tot ik een raar gevoel kreeg en dacht ze zal tog nie bij me vriend zitten,,ik belde hem op toen ik onderweg al was naar hem,,hij zegt ja je vriendin zit hier op de bank,,ik zakte de grond in,nou ben ik er achter gekomen dat ze zaterdag middag al bij hem had gezeten,,en avonds met vriendin uit was gegaan in rotterdam zonder dat ik dat wist,en zondag avond ook nog bij hem zitten toen ze van die vriendin afkwam...ik was bijna bij die ''vriend' van me..maar ze waren al weg hij had haar fiets in de kofferbak gedaan en haar thuis afgezet,ik was dus snel naar haar huis gereden,toen ik daar aan deur kwam deed haar moeder op en ik mocht niet binnen want het was uit en we hadden tog alleen maar ruzie,,na veel gedoe kwam ze aan de deur,hebben even gepraat en ze vertelde me dat het over is,en dat me ''vriend'' ze daar goed mee over weg kan ze kent hem net een blauwe maandag,,,ze vind het fijn dat hij met haar praat en haar helpt daarom ze vind het fijn dat ze volle aandacht krijg..ik heb het er nu best moeilijk mee zeker (vanwege me vorige blog) het nu de 2e keer is dat ik verraden ben,ik heb haar veel proberen te bellen en te smsen maar geen reactie en de telfoon word afgedrukt ze belt en sms wel met me vriend...hij zegt zelfs ze vind me leuk....heb hem uitgelegt dat ik hem nooit meer wilde zien omdat hij geen echte vriend is voor mij een echte vriend zou zeggen nee ik begin hier niet aan wil best met je praten maar dan wel in helpen van je relatie,nee wat doe hij hij praat zich zelf mooi bij haar,,,mijn ex sinds zondag,sprak ik vandaag weer even ze is erg kwaad omdat ik laaste tijd volgend haar te veel aan me zelf dacht..ik heb veel verdriet met ene moment voel ik me goed denk ik van tis beter zo ander moment denk ik van kwil haar even zien en het op een normale manier met haar bespreken,,,tot nu toe niet gekunnen want ze is nu alleen maar bij een vriendin dus ze heeft afleiding..ik ben sinds vanmiddag 3 uur niks meer gestuurt naar haar,,denk dat het beste is om niks te laten horen van me zelf,,ene kant wil ik niet dat het nog goed kom maar andere kant vreet ik me zelf op als ik weet dat ze bij me ''vriend'' zit te praten kga kapot omdat ik niet weet wat ze aan het doen is,,,maar tijd zal hopelijk alle wonden helen,helaas is het dat aan all het mooie in het leven een begin is maar ook een einde..iets waar we vaak voor vrezen,
er is te veel gebeurt te veel gezegt dat ik de kans dat het goed kom bijna heb laten varen...ik wil zelf aan de ene kant niet eens dat het meer goed kom maar voel me zo rot over de manier op hoe het is gegaaan,..maar

het doet gewoon pijn om dit weer mee te maken,,vooral de gedachte dat ik niet weet wat ze doet of waar ze zit mischien wel weer bij die vriend doet gewoon veel pijn en die dingen laten me extra kut voelen,het haar uiteindelijk moeten loslaten en moeten delen met een ander is voor mij altijd onmogelijk geweest..vooral als ik hoor van ze uit nu in de stad dan krijg ik een brok in me keel en gaat me hart met 1000 rpm..dan weet ik van me zelf dat ik naar die tent ga dan..

vooral het feit dat ik haar niet echt meer gesproken heb na zondag heb haar veel smste en gebelt die dag maar ze neemt niet op en reageert niet terug op me smsjes,maandag en dinsdag heb ik niet veel gebelt (nam tog niet op) alleen een paar keer gesmst naar haar van ik vin de manier waarop het uit is na 2 jaar niet kunnen en dat ik graag een normaal afsheid gesprek wil met heel even praten nog,...ik weet zelf hoe het allemaal moet van hoe meer ik sms en bel naar haar deste meer ze het vervelender vind worden,en dat ik haar alleen maar van me afstoot,maar hoe goed ik dit ook weet me telefoon brandt naar verlangen om haar te bellen of te smsen terwijl ik weet dat ze tog niet opneemt of terug smst,ik wacht nog af tot na het weekend,dan ga ik een tas met een foto album,foto's erin en een brief(met daar in dat we veel meegemaakt hebben en dat ik het ook goed vind zo en mocht ze zich later tog nog smsen of bellen voor een gesprek dan kan dat altijd alleen hoeft dat voor mij niet meer persee zet,en dat als we echt de ware voor elkaar waren dat we tog wel bij elkaar komen of dat nu over 1 week is of over 5 jaar) (hoewel ik zelf zielsveel van haar hou maar gewoon weet dat het tog niet meer kan wij samen)te veel gebeurt,gezegt,gedaan...