Het begon allemaal erg fijn. We hadden een fantastische nacht gehad en wat me erg opviel was dat ze alles was wat ik niet was ….. normaal gesproken zou ik daar van moeten schrikken en het bij die ene nacht moeten laten omdat we te verschillend waren.
Ik was wel heel erg verzopen in die mooie diep blauwe ogen van haar en realiseerde me dat het erg goed was dat zij heel anders was. Ze zou me kunnen aanvullen waar ik geen compleet mens was. Aangezien ze in een plaats woonde die minder goed bereikbaar was. Kon ik haar alleen in het weekend zien.
Ik heb haar nog 2 keer gezien. De 2e keer was bij mij thuis … maar toen moest ze voor een noodgeval naar een van haar vriendinnen. Dus dat bezoek was van korte duur. De 3e en laatste keer dat ik haar zag was toen we naar het strand gingen. Ze bleek nogal ziek te zijn en de dag was alleen maar op het strand. In de zon. Iets wat ik normaal nooit doe. Ik heb weinig aandacht gehad en gekregen maar ik dacht dat ze zich niet lekker voelde. Die dag ben ik vroeger naar huis gegaan zodat ze kon uitzieken. Toen legde ze ineens haar hand op mijn knie. Het eerste lichamelijke contact wat we hadden sinds die hele dag. Dus ineens dacht ik dat het wel goed zat tussen ons.

Na die dag hield het contact ineens op.
Ik heb d’r een paar sms’jes gestuurd (zo minimaal mogelijk om haar niet teveel lastig te vallen) maar ik kreeg een sms’je terug die me vertelden dat alles wel goed zat en dat ik niet zo onzeker hoefde te zijn. (dat was nogal duidelijk nl).
Maar ik bleef onzeker en ze bleef stil. Ik wachtte op contact van haar maar niets kwam.
Vandaag heb ik een vriendin van haar gesproeken en kwam ineens datgene aan het licht waar ik al die tijd al bang voor was. Ze had al een tijdje een oogje op een jongen voordat ze mij leerde kennen maar die had een vriendin. En nu kwam die jongen terug van een vakantie en vanaf dat moment ben ik volledig al het contact verloren met haar. Haar vriendin kon mij vertellen dat ze nogal gek was op die jongen.
Ik voel me nu een beetje gebruikt en nogal droevig.
Ik hoop wel dat ze gelukkig wordt.

Ik ben haar kwijt.

Ik snap dat ik haar maar 3 keer heb gezien en dat ik misschien nogal erg overdreven reageer. Misschien ben ik overgevoelig en moet ik afstand leren te behouden. Zonder dat ik het wist heb ik in haar diepe mooie blauwe ogen gestaard en was hopeloos verloren. Ik liet me muur vallen en daar ging ik mis. Nu moet ik mezelf weer oppakken en doorgaan met me leventje iets meer afgestompt in de liefde.