De twijfel is toegeslagen, waarom heeft hij geen zin meer om iets te ondernemen. Waarom loop ik al een jaar zwaar depri achter een vent aan die niet verliefd is op me? Waarom ga ik met hem op vakantie en zijn we dan dolgelukkig met elkaar.....waarom wil ie heel vaak bij me zijn, maar niet meer met me zoenen? Twee jaar mijn grote liefde en dan ineens plots is het over, laat ie me gaan....om alleen verder te gaan. Zonder enige vrienden. En ik sukkel maar door. Ik wil niet eenzaam achter blijven, ik haat alleen zijn en voel me vreselijk in de steek gelaten. Maar hoe diep die pijn ook gaat, blijkbaar is dat niet diep genoeg om ermee te kappen....
Hij wil niet samenwonen, ik wel. Hij wil geen kinderen (niemand wil nog kinderen, laat staan met zo'n type als ik), ik misschien nog wel.
Hij wil niet morgen lekker met me naar het strand, terwijl ie vrij is. Gaat liever een nachtje op het strand slapen met zijn internetvrienden....
Jippie, en dat was ook geen suc6...
Hij onderneemt niet graag avonturen, nee, niet met mij....Hij gaat wel zonder mij parachute-springen...

Ik vind het moeilijk, ik heb verdriet en wil zo graag met iemadn mijn verdriet kunnen delen...