Het begin van het einde (?)

Mijn grote hamvraag is; wanneer is het genoeg? Wanneer kan je zeggen; nu heb ik er alles aan gedaan, nu hak ik de knoop door, ik stop ermee. Wanneer kan je, als je er dan voor kiest je hele hebben en houden achter te laten, en in je 2-kamerappartement zit, zeggen; ik heb er vrede mee. Ik heb het goed gedaan. Ook al hou ik nog van hem.

Mijn vriend is een kroegtijger. Dol op stappen, naar dancefeesten en kroegen. Ik was toen ik hem 7 jaar geleden leerde kennen net zo'n feestbeest. We kregen een grote stappers-vriendengroep, en we hadden de grootste lol.
Nu heb ik sinds een jaar zoiets van: ik heb het wel gezien, dat gestap. Ik verlang naar een avondje thuis op de bank. Ik krijg steeds meer last van een kater als ik heb doorgezakt, en ben eigenlijk een beetje uitgefeest.
Ik heb hem dat verteld. Hij vertelde me dat ik gewoon wat rustiger aan moet doen met drank, en af en toe een rondje moest afslaan. Maar op een of andere manier ben ik wat makkelijker be?ɬØnvloedbaar en zeg ik moeilijk nee. Bovendien vind ik het behoorlijk lekker. Ik vroeg hem mij te helpen met dat afslaan van rondjes, en hij beloofde me dat. Maar deed dat niet. Ik denk dat hij mij aangeschoten veel te gezellig vindt, ook al heeft hijzelf niet veel drank nodig om zich te vermaken.
Dus daar kwam ik weer: dit werkt niet. Ik wil thuisblijven, ik heb er ook gewoon geen zin meer in. Ik wilde met zijn 2-en minder gaan stappen en gewoon saampjes leuke dingen gaan doen; theater, filmpje... Hij weigerde zijn kroegavondjes op te zeggen, want dit was voor hem een te belangrijke vorm van ontspanning. Maar ik ga ook niet mijn leven lang zaterdags op de bank zitten wachten tot meneer thuiskomt. Dus kozen we voor de tussenweg, niet vaker dan een keer in de 2 weken stappen.
Die week dat we niet stappen zit hij als een klein kind te mopperen; hee leuk, met chips en cola op de bank. Als ik dan iets onderneem; we gaan een avondje koken met een van die stappersvrienden, dan zegt hij cynisch tegen die vriend van ?¢‚ǨÀúm; ?¢‚ǨÀúLeuk he, die door Kris bedachte avondjes?¢‚Ǩ¬¶'
Nu is er een half jaar geleden, toen ik een weekendje naar mijn zus was en hij in zijn eentje is gaan stappen, iets voorgevallen. Er is een kennisje van ons die ik niet in zijn buurt wil zien. Ik ben helemaal niet moeilijk wat flirten betreft, maar zij is vrijgezel, en aast op hem. Ik heb hem al eerder daarvoor gewaarschuwd. Nu hadden we afgesproken; veel plezier, maar een ding, blijf alsjeblieft uit haar buurt.
De volgende dag kreeg ik een sms van een vriendin dat juist ZIJ in ons huis geslapen had. Om het weekendje met mijn zus niet te vergallen en hysterisch met hem te gaan bellen, heb ik hem voorzichtig een sms gestuurd. Zo van, hoe was het, en wie waren er allemaal, en.. was ZIJ er ook?¢‚Ǩ¬¶ en hij reageerde doodleuk, alsof er niks aan de hand was. Hij vertelde helemaal niks! Ik heb het hem toen in zijn gezicht gesmeten, maar meneer beweerde dat hij dit thuis met mij had willen bespreken. Wat was er nou gebeurd; die meid komt van ver. Ze zou bij vrienden van ons blijven logeren. Ze was ladderzat. Ze vroeg mijn vriend of hij haar weg wilde brengen, want die logeervrienden waren ineens verdwenen. Hij zag het niet zo zitten, maar liet zich toch door een andere kennis overhalen.
Hij probeerde die logeervrienden te bellen, maar die namen niet op. Hij wist niet zeker of ze nou thuis of nog naar een andere kroeg waren, dus besloot dat die meid dan maar met hem meemoest, want zij woonde een uur verderop. Hij had zelf 3 borrels op en wou het risico niet nemen dat hele end te rijden. Hij heeft nog duidelijk met zijn vrienden uitgesproken dat hij hier heel ongelukkig mee was, maar heeft haar uiteindelijk dus toch maar meegenomen.
Hij sliep op de bank, zij sliep in ons bed (!!).
De volgende dag heeft hij haar, nota bene met mijn bedrijfsauto, helemaal naar huis gebracht.
En ik wist al die tijd van niks. Ik was in alle staten.
A) Hij had onze afspraak geschonden
B) Hij had er niet aan gedacht een van zijn andere vrienden voor haar te laten zorgen
C) Hij had er niet aan gedacht even langs het huis van die logeervrienden te rijden
D) Hij heeft mij niet gebeld om te vertellen dat hij in een kut-situatie zat en of ik kon leven met zijn oplossing.
E) Even later bleek dat die meid helemaal niks met die zgnd ?¢‚ǨÀúlogeervrienden' had afgesproken. Kortom, ze zat weer op hem te azen.
F) Ik heb het er de volgende dag uit moeten trekken, hij ontweek al mijn vragen en deelde daar later over mede dat hij het mij thuis, in alle rust had willen vertellen.

Ik ben niet wantrouwig van natuur. Maar ik kan het niet helpen dat een klein stemmetje zich afvraagt of er misschien toch iets tussen hun gebeurd is. Die meid heeft zich helemaal nooit meer in de kroeg laten zien, dus ik kon haar ook niet confronteren
Hij zwoor dat er niks gebeurd is, en kan nu eenmaal niet goed liegen, dat weet ik van hem.

N.a.v. dat akkefietje had ik steeds minder zin om naar de kroeg te gaan. Maar hij deelde mij mee dat ik dat echt wel zou missen, en hij helemaal. Na lang zeuren zei hij uiteindelijk gewoon; we laten het eerst zo houden, 1 x per 2 weken, en als dat dan niet gaat, dan praten we weer. Want dan hebben we een groot probleem.

Ik liet het maar zo, want ik hou van hem, en vond het nog geen reden om hem te verlaten.
Maar er gebeuren allemaal kleine dingetjes die ik heel kinderachtig vind:
- Hij vind één van de cocktailfeesten bij een vriend in de tuin niet vallen onder ?¢‚ǨÀústappen', dus gaan we de week erop gewoon naar de kroeg, en dat zijn dan in mijn ogen 2 x achter elkaar.
- We spreken van tevoren af; we blijven tot 3 uur, en gaan daarna niet meer naar een andere kroeg, maar als het tegen 3-en loopt, begint hij tegen me te zeuren dat het zo gezellig is en of ik toch niet meewil.
- Hij flirt veel met anderen, en vertelt hen dan dat ik een beetje saai aan t worden ben.
- Hij stuurt, namens ons allebei, sms-jes naar kennissen van ons met de vraag of we zullen gaan stappen. Als die mensen dan zeggen; is goed, dan doet hij het naar mij voorkomen alsof ze ons hebben gevraagd.
En nog meer van dat soort grappen.

Ik vind het allemaal geen reden om hem te verlaten. Maar ik vind dit allemaal ook geen goede basis om oud met hem te willen worden. De reden dat hij zo houdt van stappen, is dat we niet gewend zijn andere dingen te ondernemen, maar die kunnen ook heel leuk zijn, denk ik. Of we hebben gewoon te weinig met elkaar om genoeg te hebben aan dingen met elkaar doen?¢‚Ǩ¬¶ ik weet het niet.
Ik probeer hem bij alle akkefietjes die we de laatste tijd hebben, uit te leggen; je hebt een relatie met mij, je moet meer respect voor mij hebben, je staat er eigenlijk maar met één been in. Ik blijf maar met hem kletsen, ik blijf het hem maar uitleggen.

Ik wel eens stiekem bij mezelf gedacht; ging hij maar vreemd, dan sukkelde het tenminste niet zo twijfelachtig verder. Mijn moeder zegt altijd; pas op wat je wenst, straks krijg je het.

Nu waren wij afgelopen weekend op een verjaardagsfeest en zouden blijven slapen. Ik was doodop en ben naar de logeerkamer gegaan, terwijl alleen de gastvrouw, haar vriend en mijn vriend overbleven in de kamer.
De volgende ochtend was ik als eerste beneden. Er was behoorlijk doorgedronken getuige alle lege bierflesjes. Ik begon alvast een beetje met opruimen, en kwam toen een briefje tegen waarop ?¢‚ǨÀúTruth or Dare' ?¢‚Ǩ‚Äú uitdagingen stonden afgevinkt. Je kent het wel: ?¢‚ǨÀúwanneer was je het allermeest boos op je vriend, ga in de tuin staan en schreeuw ?¢‚ǨÀúbuurman ik haat je'.
Ze hadden het allemaal gedaan, die grappenmakers. Als een van de laatste punten stond: Tongzoen met Karin. Afgevinkt.
Ik besloot het even af te wachten.
Karin kwam naar beneden, en het eerste wat ze zei was; Sorry hoor, maar we hadden gister wat te veel op, en deden truth or dare, en hebben min of meer met elkaar gezoend. Sorry. We hadden drank op, en we dachten dat jij zo'n grap wel zou kunnen handelen. Het stelde niks voor, echt niet. Mijn vriend was er immers bij.
Ik wachtte tot mijn vent wakker was. Karin ging ontbijt maken in de keuken, zich ervan bewust dat ze ons even alleen moest laten. Hij zat doodleuk van zijn koffie te nippen. En ik vroeg, was 't nog leuk?
Ja, was gezellig.
Laat geworden? Tja, uurtje of vijf denk ik.
Ik was even stil.
Moet je me niet wat vertellen?
Hij trok een hoofd alsof ie betrapt was.
Oh ja, dat, heb je het al gehoord...? Ik wou het je later vertellen, thuis, om je goed uit te leggen wat er gebeurd is. Het stelde niks voor moppie?¢‚Ǩ¬¶.

Hij gaf aan dat hij haar wel eens eerder een overdreven pakkerd op haar mond gegeven heeft, en dat ik er nota bene een foto van heb gemaakt en er hartelijk om moest lachen.
Maar daar was ik bij! Ik kon toen beoordelen hoe onschuldig het was! Nu moest ik het van een briefje lezen! En hij was weer ?¢‚ǨÀúes van mening dat hij het me later wilde vertellen. Hij begreep niet eens waarom ik zo boos was, da's nog het ergste.

Ik was weer in alle staten. Ik had eigenlijk onmiddellijk mijn koffers willen pakken, maar het volgende probleem deed zich voor, wij gaan over vijf dagen op vakantie. En hebben geen annuleringsverzekering geboekt. We hebben krom gelegen om deze ?¢‚ǨÀúdroomvakantie' te kunnen betalen, dagen opgespaard, alles, en naast het feit dat ik wel een vakantie kan gebruiken, zou het een enorme financiële dobber zijn om niet te gaan.

Nu zitten we dus in de achterlijke situatie dat ik hem wéér alles heb moeten uitleggen hoe ik denk dat een man in een relatie hoort te staan, dat hij nu denkt dat het uitgepraat is, maar dat ik sowieso, al is het maar tijdelijk, om na te denken en dingen op een rij te zetten, bij hem weg wil.
Zodat ik kan nadenken over; wanneer is het moment dat je zegt; genoeg?
Wordt hij, als hij wat ouder wordt (hij is nu 35, ik 27), wat rustiger, en wil hij dan minderen met stappen? Kan ik hem nog ?¢‚ǨÀúleren' hoe ik verwacht dat je met elkaar omgaat in een relatie? Ik weet dat ik ben veranderd, ik ben wat volwassener geworden, en ook wat lastiger. Mag ik hem verwijten dat hij niet ?¢‚ǨÀúmeegroeit?'

Wat nu?