Mijn bijna (ex) partner heeft, zoals ik in mijn andere blogs geschreven heb, gevoelens voor een ander.
Ze heeft voor hem gekozen en mij laten zitten.
Ze is compleet het spoor bijster.
Gisteren is ze naar de dokter geweest en heeft antidepressiva gehad, maar ze gaat die pillen niet innemen zegt ze wat dan mag ik geen auto rijden en niet aan het verkeer deelnemen.
Voor haar gevoel heb ik haar laten vallen maar zij is verliefd geworden op een ander.
Maar de aap komt nu uit de mouw, zij wil hem maar hij wil haar niet.
En nu wil ze alleen maar dood, en is naar de dokter geweest en dat doet ze alleen voor de kinderen.
Maar ze neemt ze niet in, dus ja is dit nou alleen chantage om mij een k*t gevoel te geven, of hoe zit dat nou.
Gisteren avond voor we naar bed gingen riep ze trouwens nog dat de kinderen aan mij hingen ja, dus die kunnen ook wel zonder haar.
En ik ben nog steeds zo stom.
Ik wil haar nog steeds terug, terwijl ze mijn leven helemaal zuur maakt op dit moment.
Ik zei vanmorgen ook tegen haar ik heb de draad hier in huis opgepakt dat is dan toch alleen maar fijn, ik wil verder.
Krijg ik als stom antwoord dat is je goed recht.
Ik snap het niet meer hoor.
haar roze bril is gebroken maar ze ziet geen uitdaging meer in het leven nu, en wil niet meer.
Wat moet ik nu doen, zomaar weggaan kan niet want we hebben een koophuis, en ik kan niet ook nogeens een huurhuis betalen.
Ik weet het niet meer. echt niet.
wat moet ik nu. ik wil haar terug. Ik ken haar al 17 jaar en ik weet gewoon dat ze de kinderen nooit in de steek zal laten.
Ze doet ze dit niet aan hoop ik.
Ik voel me hulpeloos en hopeloos.
Het is erg als je niet met en niet zonder een vrouw kunt waar je heel veel van houd.
ik weet het niet meer