ik wil jullie nu na 5 weken mijn volledige verhaal effe doen en vragen wat jij ervan denkt. Ik probeer het kort te houden.

Mijn ex en ik hebben destijds onze gezinnen in de steek gelaten voor mekaar. Van dag 1 was het liefde op het eerste gezicht, alsof we mekaar al jaren kenden. We voelden en vulden mekaar perfect aan. Alles ging prima maar we hadden een op en af relatie. Ik maakte nogal vlug problemen over de stomste dingen geef ik toe. Hij heeft me hiervoor vele kansen gegeven en gezegd, nog 1 keer en ik ben weg. Telkens kreeg ik een nieuwe kans. Maar hij is van het gedacht dat als hij het meermaals gezegd heeft, hij veranderd in daden dus na 2,5 jaar koopt hij zichzelf een studio zonder ik het wist. Dus hij komt thuis van zijn werk en zegt: je weet dat ik je meermaals verwittigd hebt, ik heb iets gekocht. Maar omdat ik je nog graag zie, wil ik nog een koppel blijven. Het was een schok maar legde me erbij neer en we hebben samen zijn studio in orde gebracht. Door de situatie vroeg ik meer en meer bevestiging waardoor hij zich gevangen voelde en het uitmaakte.
Mijn leven werd een hel hoewel we de beste vrienden zijn. Hij zei dat hij me nog graag ziet maar nu eerst zijn leven terug op het spoor wil brengen en dan zien we wel. Ondertussen spreekt hij af met iemand waar hij vroeger al iets mee gehad heeft, mijn grootste angst. Hij verteld wel altijd wanneer hij haar ziet. Hij zegt dat ze een keer gekust hebben maar dat hij aan mij dacht. Dit zijn enkele uitspraken van hem:
- je weet dat je mijn ware bent maar geef het wat tijd
- ik wil niet dat een ander aan je lijf zit (met tranen in zijn ogen)
- ik wil je niet want je hebt me ongelukkig gemaakt
- je hebt alle palen onder de brug onderuit gestampt en die moet je nu eerst terug opbouwen
- ik mag van mezelf niet met een ander sex hebben
- als ik in je ogen kijk, word ik nog steeds opgewonden
-....

De ene keer denk ik hij ziet me echt nog graag, de andere keer denk ik het komt niet meer goed. We hebben nog enkele keren sex gehad en dat zal nog gebeuren maar ik ben in de war. Ik heb het gevoel dat hij mij en zichzelf wil testen om te zien of hij mij echt nog graag ziet en dat hij vooral mij wil testen of ik kan veranderen en ook test hij mijn reacties op sommige situaties. Mijn familie en vrienden denken dat hij mij aan het lijntje houdt.
Vanmorgen stuur ik hem sms: ik steek straks post in je bus dat hier nog aangekomen is. Een uur later antwoord hij: kom na boven als je post brengt.
Dus ik naar boven, hij in pyjama juist wakker. Hebben wat gebabbeld, niet over ons of de situatie, gewoon als vrienden. Maar hij wil me altijd aanraken, ook op het werk waar ik hem dagelijks zie. Toen ik er vanmorgen terug vertrok, gaf hij een kus op mijn mond en een knuffel.
Anderzijds, langs zijn kant hoor ik niks. Hij zal eens niet naar mij komen of vragen of ik kom of we iets gaan doen.
Van de week sprak ik met een collega af om te helpen op een kerstmarkt en hij zei: afblijven hè. Dus er mag niemand aan mij komen.
Enfin de ene dag zus, de andere dag zo. Ik weet niet meer wie of wat ik moet geloven of denken.

HELP