Helaas zijn er wel mannen en ook vrouwen die puur om zichzelf denken. Ik weet dat mijn ex zo is. Ja, hij zal wellicht wel eens om mij gegeven hebben. Maar eerlijk gezegd denk ik dat dat ook uit zelfbelang was. Wat nu dan weer zijn vriendinnetje is, en toen zijn ex, zij had hem 2 keer gedumpt, was toen naar Zweden vertrokken en mijn ex wilde ook een nieuwe relatie. Tja, en toen kwam ik....
Misschien werd hij echt wel verliefd, of verliefd op het verliefd zijn. Ik weet het niet, ik ga daar ook niet meer over piekeren en dit zeker niet aan hem vragen. Ik weet wel dat hij al meer heeft "uitgehaald", met vorige vriendinnetjes. En ondertussen zichzelf als slachtoffer opstellen, alsof hij er allemaal ook niks aan kan doen.

En dat maakt hem in mijn ogen een lafaard, die niet doet wat binnen de normen valt. Die klakkeloos over andermans gevoelens heenwalst: die van mij, van zijn moeder, van zijn dochter, van exen en zelfs van vrienden.
Zo iemand wil ik niet in mijn omgeving hebben. Ik heb liever de onzekerheid van de toekomst, dan de zekerheid van zo iemand. Want wat stelt dat zo'n soort relatie voor? Wat voor positiviteit levert dat op?

Ik snap dat uit het balans zijn door leugens. Ik heb dat ook nog. Ik zou mezelf voor de gek houden als ik zou zeggen er geheel overheen te zijn.
Dat kost tijd faith, en gun jezelf die tijd. Ik kon echt letterlijk voorbij een boom lopen, denken aan wat mijn ex daarover zei, en dan denken "vast ook weer een leugen". Overal om me heen. Hij heeft me wel honderden of duizenden leugens verteld en bijna iedere leugen ook wel honderd keer herhaald.
Dat ben je niet zomaar kwijt. Je bent als het ware gemanipuleerd.
Neem het heft weer in eigen handen. Gun hem niet de "lol" dat je je afhankelijk van hem opstelt.
Je kan het!
Groetjes, Panic