Hebben jullie dat ook?

De laatste week gaat het eigenlijk best goed met me. Tenminste ik mis mijn ex niet zoveel dat het ondragelijk is. Probeer iedere dag positief te zijn en door te gaan. Maar op sommige momenten ben ik ineens heel bang, bang dat ik alleen thuis zit, bang dat ik niet genoeg mensen om me heen heb, bang om die ene man nooit te ontmoeten. Ik heb het druk en veel leuke vrienden en vriendinnen, maar bij de gedachte dat ik ook maar een dag alleen moet doorbrengen, bijvoorbeeld zondag ben ik bang voor altijd alleen te blijven. Wat is dat toch, waarom kan ik niet lekker genieten van een dag voor mezelf? Lekker alleen tv kijken, boek lezen, opruimen.

Volgende week gaat een groep vrienden naar een feest. De kaartjes zijn uitverkocht en ik kan niet mee. Er zijn genoeg vrienden en familie die overblijft waar ik naartoe kan gaan, maar toch ben ik bang dat ik hem, mijn prins daar tegen moet komen en hem nu dus misloop.

Hebben jullie die angst ook, bang om alleen te zijn, bang om hem nooit meer tegen te komen? En als jullie dat hebben wat doe je er dan mee? Met dat gevoel?

knuffel1980's blog
login of registreer om te reageren

Vrij, 07/04/2006 - 13:18 — Unremedied

Dat heb ik ook wel 's, ja

Dat gevoel heb ik ook wel eens, maar het is voor mij toch eigenlijk een van de minder erge emoties. Ik zit geestelijk nog iets teveel aan mijn ex gekoppeld geloof ik, dus ik voel nog meer pijn dat we uit elkaar zijn dan de angst die je omschrijft. Dat maakt misschien ook dat ik er niet zoveel last van heb, want wat ik dan meestal doe is het van me afzetten onder het motto 'het is nu sowieso toch een bak treurige ellende'. Dat werkt vaak wel. Die angst is bovendien natuurlijk irreeel en die wetenschap klamp ik me ook aan vast. En bij mezelf denken dat ik best 'n leuke vent ben dus dat ik daar heus niet zo bang voor hoef te zijn

Vrij, 07/04/2006 - 13:29 — Faylinn

angst

hoi Knuffel1980,

Ja, angst om nooit de ware te vinden, dat herken ik wel. Ik dacht dat ik de ware had... Ik vraag me vaak af hoe vaak ik in mijn leven deze pijn nog ga meemaken. Als ik naar mensen in mijn omgeving kijk, die ouder zijn en meerde relaties hebben gehad. Dan ben ik bang voor wat er nog gaat komen.

Ik geloof niet in toeval, je komt hem echt wel tegen, misschien wel onverwacht. Wees niet bang dat je hem misloopt. Eerst had ik ook veel angst om alleen te zijn en vond ik het erg moeilijk. Deze angst is langzamerhand verdwenen, ik vind het nu heerlijk om alleen te zijn. Tijd voor mezelf en mijn 'dialogen'. Als je weer open staat voor de liefde en er aan toe bent om liefde toe te laten en te geven, staat je prins misschien wel voor de deur.

Groetjes,
Faylinn

Vrij, 07/04/2006 - 18:19 — knuffel1980

Thanks

Fijn jullie reactie, net wat ik nodig heb! Ik ga vanavond maar eens lekker alleen film kijken!

Woe, 19/04/2006 - 11:22 — peter20

en hoe is dat bevallen???

Woe, 19/04/2006 - 11:44 — knuffel1980

Prima bevallen!

Neem nu eigenlijk vrijdagavond, als hang avond. En als er toevallig iets te doen is....

Kan op de een of andere manier beter accepteren dat ik eens een avond niets te doen heb.

En anders maak ik gebruik van mijn Sex And The City verslaving... altijd lekker een avondje niks doen en een paar afleveringen te kijken.

Woe, 19/04/2006 - 12:08 — peter20

ik ken het wel hoor.. als ik

ik ken het wel hoor.. als ik soms drie avonden achtereen niets gepland heb en ik ook nog eens niets hoor om me heen (geen tel of sms) dan voel me ik snel alleen.. terwijl ik eigenlijk zou moeten accepteren dat het gewoon gebeurd dat je een paar avonden niets te doen hebt!

ahjaaa.. Sex And The City.. niet echt mijn ding, maar ik neem als vergelijkings materiaal maar Friends dan

Don, 20/04/2006 - 20:58 — XXX33

We voelen allemaal hetzelfde volgensmij!!

Als ik dit zolees is het net alsof het over mezelf gaat.

Ik ben vind het ook moeilijk om alleen te zijn. Ik ben al niet iemand die veel de hort op gaat omdat ik het thuis lekker vind (vond).

Mijn vriendinnen (die ik heb) hebben allemaal een partner en hebben ook hun eigen leven. Nu is het zo stil in huis en niemand belt en dan denk ik "hallo....zijn jullie me vergeten ofzo"

Maar zo was het eerder ook alleen dan had ik mijn vriend die er nog was!!! Heb echt momenten dan voel ik me heel erg eenzaam en moet ik me inhouden om niet te gaan janken.

Nu zit ik nog in de gez. woning maar dat is straks ook weg.. pfff even tijd overbruggen en bij mijn moeder in...wat me toch het moeilijkste lijkt maar op dit moment wel het beste (tot er weer wat leuks komt om te wonen).

Vond het eerder lekker op de bank tv te kijken, maar nu.. voel me net zo'n sprinkhaan
van binnen kan me niet concetreren erop vermoeiend.

Het enige voordeel (als vrouw zijnde dan) is dat ik afval zonder er wat voor te doen.. dat is ook wel anders geweest, ach en de zomer komt eraan dus dat komt goed uit.. Ja moet het toch nog een beetje positief blijven zien. Als je dat doet gaat alles lekkerder en kun je ook weer stappen vooruit zetten.

gr XXX33

Don, 20/04/2006 - 21:46 — unaniem

re

over een week of 3 zit ik ook weer alleen op een flatje, doet nu al weer zeer als ik erover nadenk.
Maar ja, het moet, dit is ook geen leven.
Het was zo leuk, altijd samen, dat ga ik echt vreselijk missen.
Als ze nu weg is, vindt ik het heerlijk, geen kans op ruzie en zo.
Maar straks ben ik ook op mezelf aangewezen, ben ook geen uitgaander.

groetjes,

unaniem

Don, 20/04/2006 - 23:12 — Jeronimo

Dan komen jullie toch

Dan komen jullie toch gezellig bij mij film kijken

Ik woon in de buurt van Rotterdam en zit ook alleen in een huis....
Maar goed.. je moet er doorheen. Als je straks gewend bent om alleen te zijn dan kun je de hele wereld aan. Tenminste, dat is wat vele mensen tegen mij zeggen. Dat je er sterker uit komt enzo.

Wie is online

Enquête

knuffel1980's Buddies