Het is moeilijk in zo'n situatie. Ook mijn ex lijkt helemaal van mij overheen te zijn. Ze belt me af en toe ook nog op gewoon als "vrienden" We hebben normaal met elkaar gepraat. Maar of ik daar behoefte aan hebt? Ook ik denk net als jij...Dat het beter is om geen contact op te nemen als je nog gevoelens voor haar hebt. Je moet eerst op jezelf richten. Vrienden worden kan altijd nog. Als je er klaar voor bent kan je haar altijd nog opzoeken als "vrienden" Of wie weet....Na die tijd heb je misschien helemaal geen behoefte meer.....
Of praat met haar erover dat je het moeilijk hebt als ze contact met je opneemt. Mijn ex vroeg ook aan me of ze mij weer kan add-en op msn. Ik heb gezegt van niet. Dat het wel beter is zo. En dat we het contact maar moeten beperken. Je maakt jezelf alleen maar moeilijker als je nog contact met haar hebt. Tenzij ze nog gevoelens voor je heeft.......
Veel sterkte in ieder geval!!

Vreemd hoor dat ze er zo snel overheen lijkt te zijn. Mijn ex leek dat ook te zijn. Wij hadden iig geen contact dus, ik kon haar niet echt peilen. Ik moest het doen met de weinige info die ik over haar te horen kreeg. Daardoor dacht ik dat ze er overheen was. Dat ze een nieuw leven had en mij totaal was vergeten. Echter... als je logisch nadenkt, kan dat eigenlijk niet. Zo'n lange relatie leg je niet ff naast je neer denk ik. Dat het haar nog diep zit merkte ik toen ik haar tegenkwam en aan de dingen die ze tegen een van mijn beste vrienden heeft gezegd.

Nu heeft ze een (rebound) vriendje terwijl onze relatie nu 4 maanden over is. Ik denk dat ze de aandacht wel lekker vindt en dat ze moeilijk zonder relatie kan.

Mijn stemmingen zijn zo enorm wisselend. Het ene moment voel ik me eigenlijk prima en doe ik gewoon mijn werk en alles. Het volgende moment ben ik tot niets in staat en zwelg ik in zelfmedelijden. Vandaag gaat het op zich wel maar ik ben bang dat dat rot gevoel weer op komt zetten. Ik kan er niets tegen doen. Als ik eraan herinnerd word door een foto of door iemand, dan zak ik weer weg. Wat een gevecht met mezelf is dit zeg. Nooit kunnen vermoeden dat zoiets zo ingrijpend is. Andere mensen begrijpen dit volgens mij ook niet echt. Behalve de gene die het zelf hebben meegemaakt. Ik probeer inderdaad maar gewoon te accepteren zoals het is.

Groetjes,

Roberto

He Jeronimo,

Nou je krijgt een schop van mij mee. Kom op, je bent het waard om voor jezelf te vechten. Laat je niet gek maken.