Tegen alle adviezen in, tegen mijn eigen advies in..

Ik heb haar toch een sms gestuurd vanavond. Dat ik het ff niet trok allemaal, dat ik wilde dat ze wist dat ik elke dag aan haar dacht en dat ik haar mis! Ik weet niet goed waarom deze tekst, maar zo voelt het nu gewoon. En ik wilde gewoon dat ze dat weet.. dat ze weet dat ik nog met haar bezig ben.. en echt niet vergeten ben.

Ik heb me van te voren bedacht wat het resultaat zou kunnen zijn.. heel simpel: ik zou wel iets terug horen, of niet. En als ik iets zou terug horen dan kon dat ofwel positief zijn in de zin van dat ze me eigenlijk toch ook wel een beetje miste, of negatief.. dat ik haar maar beter met rust kon laten.

Maar uiteraard, zoals ik eigenlijk voor 90% zeker wist.. ik heb nog niets teruggekregen. T staat voor mij eigenlijk gelijk aan een negatieve reactie..

Tuurlijk vind ik het jammer.. maar ik heb geen spijt van dat ik het gestuurd heb. Ze weet nu heel goed hoe ik erover denk en nu is het aan haar. Als ze verder niets laat horen dan is het echt haar keuze geweest en heeft ze die gemaakt met de kennis van het feit dat ik haar miste en graag wilde zien.. Tot daarvoor had ik de angst dat ze misschien dacht dat ik haar niet miste of dat mijn gevoel al verdwenen was.. en dat ze daarom dat ook bij haar zelf liet gebeuren.

Vanavond maar weer eens de mob, msn etc etc wissen.. t wordt al haast een ritueel