Hey allemaal,

Ben hier een tijdje niet geweest... maar zit met een situatie waarin ik wat advies nodig heb!

Sinds een aantal weken ga ik bijzonder goed om met een studiegenootje van mij. D'r zijn al een aantal dingen voorgevallen en we hebben ook wel naar elkaar uitgesproken dat er gevoelens van verliefdheid zijn. Het probleem is dat zij een relatie heeft (2,5 jaar) en daarvan ook al een geruime tijd samenwoont. Bovendien is haar vriend ook een studiegenoot van mij.. ajaj.

Nu gaat het met haar relatie niet echt goed, ze is niet meer verliefd op hem en voelt zich niet echt meer aangetrokken tot hem. Ik krijg de indruk dat ze wel nadenkt om de relatie te beeindigen, maar ze weet het allemaal niet.. moeilijk moeilijk..

Tis toch eigenlijk van de zotte...

Wanneer je een sms stuurt waarin je aangeeft dat je haar mist, en elke dag aan haar denkt.. dat je gewoon niets terug krijgt!

Ik bedoel,
als zij dat niet zo voelt... laat het weten!
als zij dat ook zo voelt.. laat het weten!
als zij het niet weet allemaal... laat het weten!

doe iets!

Gisteravond kwam ik haar dus tegen in de stad.. ze gaf wel meteen aan dat ze de sms had gelezen en niets wat ze terug moest sturen.. Na wat small-talk ben ik verder gelopen. Vrij kort daarna kreeg ik een sms met de melding dat we binnenkort maar eens moesten praten! Ik heb aangegeven dat ik dat graag wel snel wou doen omdat ik het allemaal niet trek..

Tegen alle adviezen in, tegen mijn eigen advies in..

Ik heb haar toch een sms gestuurd vanavond. Dat ik het ff niet trok allemaal, dat ik wilde dat ze wist dat ik elke dag aan haar dacht en dat ik haar mis! Ik weet niet goed waarom deze tekst, maar zo voelt het nu gewoon. En ik wilde gewoon dat ze dat weet.. dat ze weet dat ik nog met haar bezig ben.. en echt niet vergeten ben.

Ik heb me van te voren bedacht wat het resultaat zou kunnen zijn.. heel simpel: ik zou wel iets terug horen, of niet. En als ik iets zou terug horen dan kon dat ofwel positief zijn in de zin van dat ze me eigenlijk toch ook wel een beetje miste, of negatief.. dat ik haar maar beter met rust kon laten.

Okay, ik had wel goede dingen met mezelf afgesproken.. geen contact meer laat het rusten, en dan komt het allemaal goed. Dat heb je eerder ervaren..

Maar gisteren was haar b-day, en dat kon ik toch niet ongemerkt voor bij laten gaan. Ik heb enkel een hele fatsoenlijke e-card gestuurd. Niks geen hints of zaken die met mij te maken hadden. Ik kreeg later op de avond een sms van haar. Ik was er toch wel verdomde blij mee.. maar dan: Ik heb nog wat teruggestuurd kreeg zelfs laat op de avond nog weer wat terug. Vanmiddag weer gereageerd (niet te snel niet te snel) maar verder niets gehoord. Tot eerder deze avond.. een berichtje op de msn (ja had haar al weer toegevoegd ) en ik maar geinteresseerd doen en proberen een leuk gesprekje op te bouwen.. maar ze was erg erg timide, ookal waren het slechts woorden ik kon merken dat ze niet vrolijk was. Ik moest weg en gaf aan dat ik het gezellig vond om snel weer eens te msnen.. ze reageerde met een simpel 'ik spreek je nog wel binnenkort'... 'denk ik'..

aaaah.. ik trok het dus niet langer en heb haar gister een sms gestuurd. Een vrijblijvende sms (het eerste smsje dat ik ooit van haar heb gehad, een geintje tussen ons). Wat ik natuurlijk kon verwachten: geen reactie! Wel kwam ze een kwartier later op msn (ik stond op offline weergeven) met een andere pc (ander plaatje bij haar naam en geen persoonlijke tekst). Na 5 minuten verdween ze weer.. duidelijk dat ze even wilde kijken of ik er was.. waarschijnlijk is dus contact via telefoon nog te vroeg of wil ze dat gewoon niet meer..

het irriteert me toch wel weer en ik heb nog eens wat conversaties op msn na zitten lezen. Ik lees nu terug dat ze het allemaal puur voor de fun en gezelligheid heeft gedaan. Maar ze heeft nu geen zin meer om gezellige/leuke dingen te doen, de insteek is door mijn gedoe veranderd. Ik vraag me dan ook eigenlijk af waar ik mee bezig ben..

Ik ben t ffkes helemaal kwijt. Ik heb hier meerdere verhalen gelezen over het idealiseren van een relatie, of het op een voetstuk plaatsen van de ander. Ik denk dat ik hier ook in vergaande mate last van heb.. en dat irriteert me nogal.

Voor een aantal weken geleden, toen het met het meisje dat ik nog niet zo heel lang geleden had leren kennen allemaal koek en ei was, voelde ik niet genoeg voor een relatie. Er is een moment geweest waarop ik had bedacht dat ik haar moest vertellen dat ik niet verliefd was.. zij had mij ook een sms gestuurd dat ze zich niet relax voelde en of ze even langs mocht komen, en ik hoopte dat zij zich niet relaxt voelde over ons. Dan kon ik tenminste ook aangeven dat ik er zo over dacht... Er was iets anders aan de hand en ik heb het niet gezegd...

In mijn laatste blog-item heb ik al geschreven over een nieuw meisje dat ik heb leren kennen.. Ik heb daar een ontzettende leuke tijd meegehad, maar nu is alles vernacheld. Ik zal het even toelichten:

Ik heb vrij in het begin aangegeven dat ik niet klaar was voor een relatie, zij vond dat ok, had zelf ook nog niet alle hokjes ingevuld. Het ging goed verder, totdat ik op een gegeven moment me toch weer benauwd voelde. Bang dat het ergens toe aan het leiden was en ik niet zeker wist of ik dat me haar wilde. Ik heb dat opnieuw aangegeven en toen vond zij het eigenlijk wel mooi geweest, ging afstand houden. Ik trok het heel slecht, dat wilde ik ook niet! Na een paar klote dagen, waarin zij helemaal niet meer wist wat ze voelde, wilde voelen en mocht voelen en ik haar enkel met rust mocht laten wat compleet tegen mijn gevoel indruiste, hebben we nu maar besloten om elkaar niet meer te zien..