Hard Missen!

afbeelding van Zaza

Een vrouw bij wie ik gewerkt heb en met wie ik echt een goede band heb gekregen, gaat dood. Ze is niet meer te behandelen en ik heb vandaag gehoord dat de morfinepomp enzo is aangesloten. Maw: de laatste fase. Ik vind het zo erg en ik mis hem nu duizend maal zo erg. Ik wil hem bellen. Zijn stem horen. Zij is uit de tijd dat ik met hem was. Ik weet dat ik hem niet kan bellen. Hij heeft een ander leven. Zou waarschijnlijk niet eens oppakken. Ik moet hier weer door. Maar man o man, ik mis hem zoooo erg nu. Zijn troostende armen. Ik heb het mezelf al die tijd niet toegestaan zijn troostende armen te missen. Alleen de vreugde miste ik. Nu is het extra hard.
Zo sterk is het al een tijdje niet meer geweest. Kan me bijna niet inhouden hem te bellen. Dat hij een nieuwe liefde heeft, houd me gelukkig tegen. Ik kan niet met woorden beschrijven hoe erg ik hem mis. Nodig heb..

afbeelding van 2emotional

Knuffel

Hey Zaza,

Dat is heel begrijpelijk hé, dat je nu zijn troostende armen om je heen mist. Tracht er misschien met iemand anders over te praten die je ook een lieve knuffel kan geven: je moeder of een goede vriendin ofzo. Hun knuffels gaan je niet die nare neveneffecten opleveren.

Lieve knuffel,
2emotional

afbeelding van Zaza

Dank voor de knuffel

Dank voor de knuffel 2emotional. Ik zal die bij hem niet vragen. Simpelweg omdat ik weet dat ik 'm niet zal krijgen. Na zoveel maanden geen contact, zou ik mezelf echt heel erg voor schut zetten met die vraag. Bovendien zou het teveel pijn doen dat hij uiteindelijk met iemand anders in bed zal kruipen. Ik mag denk ik maar blij zijn dat we geen contact hebben (dat hij geen contact wil). Als ik sommige verhalen hier lees, doet dat vaak alleen maar meer verdriet en verstoort het de verwerking. Wel is het hard dat iemand waar ik nog zo mee zit, niets met mij te maken wil hebben. Voor hem ben ik een foutje geweest, een inmiddels afgesloten hoofdstuk, een 'ach ja, die heb ik ook ooit gekend'. Ik kan er wel stoer over doen maar het is behoorlijk pijnlijk voor me...

afbeelding van 2emotional

"foutje"

Zaza schreef:

Wel is het hard dat iemand waar ik nog zo mee zit, niets met mij te maken wil hebben. Voor hem ben ik een foutje geweest, een inmiddels afgesloten hoofdstuk, een 'ach ja, die heb ik ook ooit gekend'. Ik kan er wel stoer over doen maar het is behoorlijk pijnlijk voor me...

Dat is een heel herkenbaar gevoel hoor. Het gevoel een foutje te zijn geweest. Hoe denk je dat ik me voel nadat mijn ex me na 20 jaar zei dat ik haar nooit zal kunnen bieden wat ze nodig heeft in een relatie, en dat er al iets ontbrak van in het begin ? Je krijgt het gevoel dat je wordt afgekeurd, dat je niet voldoet, dat je niet kan bieden wat je zou moeten kunnen bieden in een relatie, dat er iets mis is met je,...
Er zijn nog steeds momenten dat ik er zo over denk, of beter gezegd dat het zo voelt. Als ik er rationeel over nadenk besef ik dat je het anders moet bekijken. Dan besef ik dat we niet bij elkaar pasten. Dat het evenveel haar "fout" is dat het niet liep zoals het zou moeten gelopen hebben. Laat je niet te veel beïnvloeden door de manier waarop de ander verdergaat. Is gemakkelijk gezegd, hé. Maar er zit echt wel waarheid in. Wat maakt het nou eigenlijk uit wat hij nu doet. Dat heeft niets meer met jou te maken. Richt je op jezelf, en de mensen die hun toekomst wel met je willen delen.

afbeelding van Zaza

Dat is idd makkelijk gezegd

Dat is idd makkelijk gezegd maar tevens ook datgene dat ik tegen anderen zou zeggen. Heftig wat je schrijft over die 20 jaar! Dat gevoel van afkeuring... het is eigenlijk een soort zelfvertrouwen dat kapot wordt gemaakt (niet lullig naar ex bedoelt, soms gaat het nu eenmaal zo). Ik denk ook echt dat je dan de tijd moet nemen om dat zelfvertrouwen weer op te bouwen. En tijd heeft het nodig, zucht! Het moet weer helen en dat gebeurt niet van vandaag op morgen. Maar uiteindelijk heelt het wel!

afbeelding van Jeannette

Zaza

Vreemd hé hoe je iemand mist om de leuke dingen mee te delen continu.
Maar als er iets ingrijpends gebeurd dit nog vele malen erger wordt ineens ...
Herkenbaar...
Heel veel sterkte hoor!
Liefs Jeannette