Goh, we hebben een jaar en 8 maanden een relatie gehad. En tot mijn eerlijkheid moet ik toegeven dat ik me de laatste maanden van de relatie best wel behoorlijk achtergesteld heb gevoeld.

Ik wou vorig jaar augustus al naar Amsterdam verhuizen, dat ging puur om logistieke redenen niet. Daar was ze behoorlijk teleurgesteld in, dat merkte je aan alles. We hebben het er daarna nog meerdere keren over gehad.

Vervolgens kreeg ik in december een aantal klussen in Amsterdam, waardoor ze aanbood dat ik bij haar mocht verblijven zolang het nodig was.

Nou, dat ging goed, ze zat zelf niet in zo'n lekkere periode dus ik deed vrijwel al het huishouden voor haar als ik thuis was. Het ging vooral over haar.

Dat ik geen eigen woning had, mijn spullen in een opslagbox stonden en de spanningen van werk, studie en een huis zoeken zwaar wogen werd maar mondjesmaat over gesproken.

De twijfels begonnen dus naar wat ik begrepen heb in maart. De aanleiding was naar wat ik begrepen heb dat ze een bepaalde afstand voelde omdat we niet op het juiste level met elkaar praatte. Door die afstand begon ze me af te stoten.

Nadat we heel stevig hadden gepraat (wat natuurlijk heel fijn was) hebben we besloten om het rustig aan te doen en ging het weer de goede kant op. Ik kreeg een eigen woning, wat ontzettend veel druk van de ketel haalde voor allebei. We kwamen dichterbij elkaar (terwijl sinds die tijd de twijfels toenamen, ze zei het ene en dacht het andere blijkt nu wel).

Een maand voordat het uitging zei ze in alle eerlijkheid dat ze haar ex uit Peru weer had toegevoegd op Facebook. Een paar dagen daarna hadden we opeens een gesprek over open relaties. Dat ze snel verliefd werd, een keer met een meisje wou zoenen en dat er blijkbaar een jongen was die haar aandacht gaf. Toen ik daar over doorvroeg wilde ze niet zeggen hoe die heet om onnaspeurbare redenen.

En toen ging ze vreemd, 5 dagen nadat we op vakantie waren geweest. Al haar morele principes waar ze zogenaamd voor stond heeft ze overboord gegooid. En daarna zei ze ook nog eens "Ik kan niet beloven dat het niet nog een keer gebeurt".

Nou, vertel me eens, waar heb ik dit aan te danken hm?

Ik heb godverdomme al mijn ziel en zaligheid in haar gestoken (meer dan me lief is) en zo word ik terugbetaald?