Gisteravond eindelijk meer dan twee woorden met elkaar gewisseld. maar we zijn geen stap verder gekomen. Naast alle verwijten die ik al eerder te horen heb gekregen, wordt mij nu medegedeeld dat zij zich al jaren voelt buitengesloten, niet erbij horen. het verwijt dat we geen super grote vriendenkring hebben waar we vaak naar toe kunnen.
Het grootste probleem is dat zij vindt dat ik de afgelopen weken had moeten vragen en informeren hoe het met haar gaat en wat haar plannen zijn ?????
terwijl zij in eerste instantie zei dat ze uit elkaar wil, mijn mening is dat zij mij op de had kunnen houden.

Ik zat met tranen in mijn ogen, vol ongeloof naar haar te luisteren.
gaf aan dat het misschien beter was geweest om al veel eerder iets te zeggen of ofgewoon ruzie te maken, had ik misschien iets kunnen doen, ik heb nu het gevoel dat het te laat is. Heb me wel verontschuldigd voor het feit dat ze door mijn toedoen ?? zich al jaren slecht voelt, maar dat ik mij er niet van bewust was hoe zij zich voelde, heb zelf niets gemerkt tot een paar weken geleden.

Nu krijgt ze zaterdag te horen of ze een huurhuisje kan intrekken en wil dan min. 2 maanden alleen wonen. Ik heb nu nog geen idee of ik dat trek en wil wachten tot zij er voor zichzelf uit is of ze haar gevoelens voor mij terug kan krijgen, nu zijn die gevoelens kompleet weg.

Ik heb ook voorgesteld om eens te gaan praten met een relatietherapeut, ik heb zelf het idee dat dat hulpvol kan zijn, goed of slecht, er kan dan wel veel duidelijk worden.

Zo heb weer ff beetje van me af kunnen praten..........ben nu echt radeloos ........ben nu bijna zeker dat 't niet meer goed komt, ze staat nu zo ver van me af......

groetjes Lionhart