Hallo iedereen!

Het is enorm lang geleden dat ik hier ben geweest, maar ik voel weer de behoefte om mijn verhaal te doen. Ik schaam me er zelfs voor, maar vond dit forum altijd erg fijn.

Kort verhaal: Nu is mijn relatie bijna 2 jaar voorbij. Ik had daarvoor ruim 6 jaar een relatie, waarvan we ongeveer 2 jaar hebben samengewoond. We zijn lang bij elkaar geweest, maar vaak waren er wel problemen. Achter af zie ik ook wel in dat ik te afhankelijk en angstig was om alleen te zijn. Hij gaf mij geen veiligheid door steeds te zeggen dat hij het, kort door de bocht, niet begreep en het in feite ook niet wilde begrijpen. Als er gepraat moest worden vluchtte hij weg. Uiteindelijk is hij bij mij weg gegaan. Ik heb hem nooit meer gezien sinds die 2 jaar. Hij kreeg ook na ongeveer 2 maanden een relatie met een meisje (van het werk). Daar is hij nu nog steeds mee samen trouwens.

Mijn probleem:
Ik ben de laatste tijd weer enorm geobserdeerd door wat hij nu doet in zijn doen en laten. Dit komt ook mede doordat er op internet bepaalde informatie over hem & haar voorhande is. Op een slechte dag komt er niets meer van mij terrecht en bekijk ik urenlang foto's!! Het is een tijd echt heel goed gegaan met me, maar ik zit mezelf weer in een neerwaartse spriraal te denken. Dat komt a) het is een verschrikkelijk leuk meisje, zowel uiterlijk als innerlijk. Hij heeft me dus verlaten voor iemand die inderdaad veel beter is. Hij werkt volgens mij hard aan hun relatie, iets wat hij in mijn ogen niet zo bij mij deed en b) ik voel me verschrikkelijk schuldig dat ik continue zit te kijken en dit soms tot het absurde aan toe. Dus zou je zeggen: Kap daar dan ook mee!! Nee dus..Ik ben er na 2 jaar nog steeds mee bezig. Ik praat overigens wel met een psycholoog over van alles en nog wat, maar nog, nog blijf ik het doen. Het laatste nieuwtje was dat ze gaan samen wonen (ik heb nog af en toe contact met wederzijdse vrienden). Ik kan ook zijn mail lezen en ja daar was de bevestiging). Volgens mij spoor ik niet, en ben ik gewoon ziekelijk jaloers.Ik heb trouwens nooit wrok gevoeld tegen dat meisje of haat-gevoels naar mijn ex toe..zij kan er niets aan doen en is gewoon gegaan voor mijn ex. Ik volg haar ook een tijdje (forum) en ze is echt lief, sportief en kijkt volgens mij overal positief tegen aan. Iets waar ik wel van kan leren.

Lieve mensen..hebben jullie misschien tips voor mij. Gelukkig deel ik mijn leven niet zo elke dag in en ik weet dat ik mijn leven een beetje aan het verknallen ben. Ik ben heel negatief aan het denken weer de laatste tijd . En voel me ook behoorlijk eenzaam (vrienden die wel leuk zijn voor het stappen, maar als dat stappen een beetje wegvalt dan heb er in feite niets aan). Familie is ook niet voorhanden, en daar zijn ook de nodige problemen. Kortom ik voel me enorm klote, maar ik doe er ook van alles aan om het gevoel alleen maar sterker te maken. Zucht...