Na een leuk weekend, met kids en uitstapjes vandaag een mindere dag!

Of dag is een groot woord maar een mindere avond. Ik probeer te slapen maar kan alleen maar denken aan hem, en als er iets is wat ik niet wil is het dat.
Ik wil niet dat hij mijn gedachten beheerst, ik wil zelf uitmaken waaraan of aan wie ik denk. Dus de was staat weer aan en de vaatwasser is uitgeruimd en ik voel me als opgejaagd wild.

En ik weet dat het weer overgaat, dat ik ergens een rustpunt moet vinden om weer door te gaan, maar heel soms komt het zo hard binnen, het besef dat het over is. Het beneemt mijn adem, en de knoop in de maag die zit weer muurvast.

En ik hoef geen antwoorden waarom, want dat weet ik zelf heel goed. Ik wil alleen dat de pijn weggaat en ik weer door kan gaan met mijn leven.

Ik wil gelukkig zijn met wat ik heb, 3 geweldige kids, familie en vrienden. Ik wil het goede zien in het verleden en me verheugen op de toekomst maar vooral in het nu leven.

Volgend weekend weer een weekend zonder kinderen maar wel vol gezellige dingen met vrienden en famillie, dus waarom zit in nu te simmen om wat er niet meer is. Het verandert niet, het is zoals het is en ik moet er mee leren dealen.

Volgende x een vrolijk verhaal maar nu ff van me afschrijven zodat ik zo meteen niet boos en/of verdrietig ga slapen want dan is het wakker worden geen goed begin van de dag.