Lieve Naila,

Bereid je voor op een lange lastige tijd.
Dit is niet over een maand voorbij, ook niet over twee maanden.
Probeer je er een beetje aan over te geven. Je bent miserabel, dus het is normaal dat je slecht eet, slecht slaapt, slecht voelt. In bed wil gaan liggen met de gordijnen dicht. Dat hoort er allemaal bij. Vecht er niet te zeer tegen, want er is geen helpen aan. Omarm het, dit is waar jij nu bent, en de wereld mag naar de kloten gaan, jouw leven, jouw gezondheid, alles. Geniet van je verdriet, ga diep, want het moet toch gebeuren. Ertegen verzetten rekt het proces. Schijt aan de wereld en alles. Je hoeft niet altijd gelukkig te zijn.
Neem deze periode om over jezelf en je leven en waar je naartoe wilt na te denken, of kijk 2000 uur televisie.
En dan op een dag, wordt je moe van jezelf en dat verdriet en die tranen, en dat vieze nest, en je belabberde fysieke conditie. En pas dan, en niet eerder, zal je opstaan een douche nemen, en met nieuwsgierigheid rond gaan kijken en het leven opnieuw zien.

Je gaat vanzelf ontdekken wat je overlevingsmechanismes zijn. Beschouw dat, wordt je daarvan bewust, en geef nooit het geloof op dat je hiervan sterker zal worden, dat het voor een reden is, en dat verandering uiteindelijk altijd positief is, want het betekent groei, en straks weer een nieuwe, intensere zin in leven.

Het duurt zolang het duurt. Je overleeft het wel. Dat doen wij allemaal, en zolang er geen heroine, verheerlijking van herman brood of schizofrenie in het spel zijn, is dit niet meer dan een weliswaar hele pijnlijke en langdurige, maar hele waardevolle les.
Leer 'm goed. Laat de kans van werkelijk inzicht en groei in je leven niet voorbijgaan.

sterkte

Pipster