Zondag was het vaderdag en mijn kleine had voor het eerst dit keer een kadootje gemaakt voor A ipv haar biologische vader, zo lief! Dus hadden we afgesproken dat ik zondagavond met haar bij hem en zijn ouders zouden gaan eten. Door contact via berichtjes vertelde hij mij dat hij bij Jaynee had geslapen. Mijn hart stond in mij keel, dit is zo'n harde klap, ik voel me al zo vreselijk omdat hij niet meer met mij door kon gaan, en nu blijkt het dat hij lekker zit te genieten van haar aandacht. Ik ga helemaal kapot van binnen. Ik wil dat ie mijn pijn voelt, dat ie weet hoeveel liefde ik voor hem voel, maar hij gaat gewoon verder, hij verlaat mij. De man waar ik mijn toekomst op had gebasseerd, de man voor wie ik door het vuur zal gaan, de man die de vader van mijn kinderen zou worden. Ik denk niet dat ik ooit zoveel verdriet en boosheid heb ervaren in mijn leven.
Al gauw genoeg vertelde hij me dat hij niet wilde dat ik kwam eten, leg dat maar uit aan een kleine meid, die haar kadootje al had klaar liggen en we hadden al boodschappen gedaan om samen een taart voor hem te maken. Nu gaat ie vandaag wat met haar doen uit school, ik trek het niet om hem te zien vanavond, denk dat ik uit elkaar spat van verdriet en boosheid.
Ook wil hij contact met haar onderhouden, maar ik trek het niet om hem elke keer te zien, ik hou nog zo veel van hem en elke keer zal hij daar geen antwoord op willen geven, dat is teveel om te hendelen. Ik gaf die nacht ook aan dat ik het gevoel had dat ik zowat instort, vervolgens laat hij niks van zich horen en blijft hij nog bij haar slapen ook. Hij had eerder aangegeven een goede vriend voor mij te willen zijn, maar goede vrienden bekomeren zich om elkaar, niet nog een extra steek in de rug. Maar ik zie nu ook in dat hij eigenlijk nog een jongen is ipv een man, hij kan geen verantwoordelijkheid hendelen, dus gaat ie ook maar liever met een meisje om dan met een vrouw. Hij was wel gecharmeerd van haar vanwege haar rebelsheid, wat een triest verhaal. Heb je een vrouw die zielsveel van je houd, een leuke kleine meid in de buurt, fijne woning, alles. En daar niet gelukkig mee kunnen zijn? En tuurlijk kunnen er moeilijke tijden zijn, maar als je een beetje in je geluk gelooft dan probeer je daar een oplossing voor te vinden. Nu is ie weggerent, gevlucht voor problemen die hij waarschijnlijk wel weer zal tegen komen in zijn leven. En ik hoop dan ook dat hij ooit zal inzien wat hij heeft opgegeven en daar eeuwig spijt van zal hebben. Voor nu kan ik me maar beter even vasthouden aan mijn boosheid, want mijn verdriet wordt me teveel.