hallo daar,

het zal je misschien raar klinken, maar ik ben 14 jaar. en homo.
Op het begin van het jaar leerde ik iemand kennen,
iemand die me nam zoals ik was, di eniet van me profiteerde...
Iemand die me echt eens als vriend nam... Het klikte meteen goed,
en van het een kwam dan ook het ander, we werden verliefd...
Na drie maanden... Maakt hij het uit... Een echte reden heb ik nooit gekregen...
Toch nie van hem, wel van al zn vrienden...
Het is nu al drie maanden geleden dat hij me dumpte,
maar het verdriet gaat echt niet weg... Ik mis hem nog steed uit de grond van mijn hart...
Hij was mn eerste... En... ik weet het niet...
Ik weet wel dat iedereen zegt van 'laat het los.'
Maar ik kan het niet... Het is zo moeilijk en ik heb echt geen hoop meer...
Het ergste vind ik dat ik nu nog mijn beste vriend kwijt ben...

We praten nog wel met elkaar, en we zeggen wel hetzelfde...
Maar al die woorden klinken zo anders... Koud... Ongeinteresseerd...
Met het verlies van hem als leifde zou ik kunnen leven...
Maar hem niet als vriend hebben is het ergste wat ik me ooit kon voorstellen...

Ik kan niets doen zonder aan hem te denken... Heel het huis zit vol herrineringen...
Op de grond, op m'n bed, zelfs in de kast...
Oveal waar ik kijk zie ik hem, en voel ik hem...
Zou hij me echt niet een beetje missen...

There's nothing better then romance to ruin a perfectly good friendship...
Bye..