In mijn laatste blog-item heb ik al geschreven over een nieuw meisje dat ik heb leren kennen.. Ik heb daar een ontzettende leuke tijd meegehad, maar nu is alles vernacheld. Ik zal het even toelichten:

Ik heb vrij in het begin aangegeven dat ik niet klaar was voor een relatie, zij vond dat ok, had zelf ook nog niet alle hokjes ingevuld. Het ging goed verder, totdat ik op een gegeven moment me toch weer benauwd voelde. Bang dat het ergens toe aan het leiden was en ik niet zeker wist of ik dat me haar wilde. Ik heb dat opnieuw aangegeven en toen vond zij het eigenlijk wel mooi geweest, ging afstand houden. Ik trok het heel slecht, dat wilde ik ook niet! Na een paar klote dagen, waarin zij helemaal niet meer wist wat ze voelde, wilde voelen en mocht voelen en ik haar enkel met rust mocht laten wat compleet tegen mijn gevoel indruiste, hebben we nu maar besloten om elkaar niet meer te zien..

Dat 'afscheid' gister ging gepaard met intieme knuffels, 'ik ga je missen' teksten etc etc.. Ik snap het gewoon niet! Waarom heb ik alles zo open en bloot telkens op tafel gelegd.. ik dacht dat het goed was om eerlijk te zijn, maar je kan daar ook dingen mee kapot maken. We hebben het kapot geanalyseerd, gepraat. Terwijl wat we hadden zo leuk was...
Zij weet nu niet wat ze voor me voelt, kan nu niet meer gewoon leuk en gezellig doen, maar mist me wel. Ze wil eigenlijk niet meer zo half half iets, maar ervoor gaan kan en wil ze ook niet.

En ik kan hier dus echt niet mee omgaan, voelt weer als 4 maanden terug waarin ik afscheid moest nemen van mijn ex.. terwijl wat ik met dit meisje had nog echt geen naam mocht hebben. Maar ze heeft me toch heel veel gedaan, veel voor mij betekent..

Als ik het verhaal omdraai, kan ik het allemaal goed begrijpen. Ik ben afhoudend geweest, ben soms te eerlijk geweest. Op het moment dat zij afstand ging houden, ben ik heel hard aan haar gaan trekken.. voelde ineens allemaal dingen. Zij voelde die niet, maar krijg het idee dat dat moest.. Kan me voorstellen dat ze nu rust wil, even back to basic. Ik kan niets anders doen dan afwachten wat er verder nog gaat gebeuren.. of is het goed als ik er ook echt een streep onder zet? Dat ik geen relatie wilde was toch ook echt wel gebaseerd op de onrust over of ik haar leuk genoeg vond..

pffffffffffffffffff...