En weer voel ik me vandaag zo ontzettend kloten!
Wil haar spreken, vasthouden, zeggen hoe veel ik van haar houd en dat ik een ander mens ben geworden doordat zij me heeft verlaten...
Maar ik doe het niet, ondanks dat ze online is en ik het dus wel zou kunnen zeggen.
Ik wil haar zo veel vertellen, hoe mijn dag was op het werk, wat de poesjes uitvreten, alles wat er maar in mijn hoofd omgaat...
Helaas is zij het nu hoofdzakelijk wat er in mijn hoofd omgaat! Vandaag op mijn werk ging het ook al niet goed, werd kwaad om de kleinste dingen, ergerde me aan alles en deed ook nog eens van alles fout.
Botvier m'n frustraties op m'n collega's die er nog niet zo lang zijn, moet ik niet doen, weet ik, maar doe het toch!
De pijn slaat weer genadeloos toe vandaag, hopelijk is het morgen weer iets beter...