Ook ik was een zelfstandige onafhankelijke vrouw met haar bezigheden,volop vrienden,reizen maken en noem het maar op!
Ook ik dacht nooit meer de liefde van mijn leven te vinden,maar toch stond hij op een dag zomaar voor mijn neus!
Ook ik dacht het lot uit de loterij te hebben,de man gevonden te hebben,waar ik oud mee ging worden!

Ook al moet ik er nu niet aan denken om een relatie met iemand te hebben,toch spookt er door mijn hoofd ook de vragen die jou bezig houden!
Zou ik ooit weer een nieuwe liefde vinden?Zou ik ooit weer zulke gevoelens kunnen hebben die ik eigenlijk alleen maar gehad heb bij mijn ex?
Zou ik ooit nog mijn hart kunnen openstellen voor een man?
Zou ik nog een keer mijn zielsverwant tegen komen?
Ik was er toch heilig van overtuigd dat ik hem gevonden had!
Liefde is niet leeftijd gebonden,maar ook ik vraag mij af kan het nog wel op mijn leeftijd?
Zou er ergens op de wereld wel een man lopen die het wel goed met mij meent,die wel voor 100% voor mij wil gaan?
Die niet meteen de eerste bus pakt als het even niet gaat zoals het zou moeten gaan?
Ik weet het niet Evie,echt niet...
Groeten van een onzeker meissie

Wat die verlegenheid enzo betreft, daar kan ik me bij aansluiten. Leeftijd is het probleem niet, maar ik ben zelf ook erg verlegen en echt een dramaat in het leggen van nieuwe contacten. Hoe zal ik dan ooit een nieuwe geliefde kunnen vinden? Misschien kom ik haar op een dag dan wel plotseling tegen maar dan zal ze me waarschijnlijk gewoon voorbij lopen.