3 jaar ben ik nou vrijgezel. 2 1/2 jaar heb ik hem niet meer gesproken. Er waren andere mannen en ik ben een paar keer verhuist. Mijn vrienden zijn anderen dan toen. 3 jaar ouder ben ik inmiddels. Wijzer. Ik ben veel leuker geworden vind ik . 2 weken geleden heb ik hem vergeven en geaccepteerd dat ik ook fout zat. Ik voel mij bevrijdt.
Maar ik weet ook dat hij mijn grote liefde was, mijn droom man. Ja, ik mis hem nog steeds als vriend, maar ik weet dat dit nooit moet zijn, gewoon omdat er te veel gebeurd is. Vast vind ik hem nu onsympathiek, want ik ben tenslotte veel leuker geworden - daar past zo een slapjanus niet meer bij.
Maar wat wil ik dan? Was het dat? Ik wil vrij zijn, en daarin herken ik hem. Maar ik wil ook gebonden zijn, daarin herken ik mezelf van toen. Vrij en gebonden.
Zal het dan nooit meer lukken, dat gezinnetje waar ik altijd van droomde? Is de droom nog wel de droom van nu? Welke deuren zijn er, die ik nou niet zie omdat ze nog gesloten zijn?
Er waren andere mannen, maar geen die ik mijn vriendje heb genoemd. Scharrels waren het. Relaties benauwen mij, ik krijg geen lucht, mijn libido valt weg - paniek. Maar als ik scharrel wordt ik verliefd en wil ik meer en moet het beëindigen omdat ik niet kan scharrelen. Gek he?
Als ik dus een trouwe man heb gevonden, dan kan ik niet en voel mij alsof ik stik.
En als ik een vrijblijvende scharrel heb wordt ik meteen verliefd en wil ik trouw zijn.
Ik mis de intense vriendschap met hem. Ik mis hem als persoon. Ik geef dat niet toe, maar in mijn dromen zeg ik dat tegen hem. Is hij dat wel? Of is het een droom karakter, die slechts symbool staat voor iets?
Voor de liefde die ik voel voor een man die nog onderweg is? Wanneer kan ik eindelijk weer voor iemand gaan? Zo veel stonden er al voor de deur, maar ALTIJD blokkeert dat hart van mij, want ik wil vrij zijn....nee dat wil ik niet...of wel?