Zoals de titel het al zegt.. De maand waarin er grote veranderingen gebeurt zijn. Na al die jaren dat hij buiten mijn leven stond kwam daar deze maand verandering in. Al jaren had ik verteld over hem tegen mijn vrienden en ze waren allemaal nieuwschierig maar ik had nooit de behoefte om hem daarwerkelijk voor te stellen aan iemand. Maar toen... Heel spontaan vroeg ik hem of hij zin had om iets te doen met mij en the lady's en dat zag hij wel zitten. Dus op een zondagavond nam ik hem mee om naar een film te gaan kijken bij mijn vriendinnen. Ik was zo zenuwachtig want dit was wel een belangrijke stap. Maar we hadden allebei het gevoel dat de tijd rijp was. De avond is heel goed verlopen en we hebben wel plezier gemaakt. En de lady's waren blij om hem eindelijk eens in levende lijve te ontmoeten na al mijn verhalen over hem. Hij viel in de smaak bij hen maar ik had niet anders verwacht. 1 van hen zei me erna dat ik een heel ander persoon ben bij hem. Ik straalde een soort van rust uit die ze nog nooit gezien had en ik zag er gelukkig uit. Eindelijk konden ze begrijpen wat ik bedoelde al die keren dat ik zei dat ik me nog nooit zo gevoeld had bij iemand.

Het weekend daarop gingen we nog een stapje verder en kwam hij voor het eerst bij mij thuis en stelde ik hem voor aan mijn gezin. Ik herinner me nog dat het schitterend weer was en dat het een drukke bedoening was bij me thuis. The lady's waren er natuurlijk maar ook mijn beste vrienden kwamen op bezoek die dag. De hele middag hebben we plezier gemaakt. Diezelfde avond hadden we aan bbq van de jeugdbeweging en gingen we met de hele bende er naar toe. Natuurlijk waren er veel bekenden op die bbq waaronder mijn broer en zijn vriendin en toen leerde hij iedereen kennen. Het was een avond om nooit meer te vergeten!!!

Vanaf toen werden onze nachtelijk ontmoetingen bij hem thuis een heel stuk minder maar deden we samen veel dingen met mijn vrienden (en dan vooral met the lady's). Zo goed als wekelijk spraken we af. Naast de dingen met mijn vrienden ging ik ook nog vaak bij hem langs. Soms maar voor een half uurtje (terwijl het anderhalf uur heen en terug is) maar de hele nachten waren zeldzaam geworden. Soms bleef ik bij hem slapen als we bij ons in de buurt iets samen deden en het te laat werd maar meestal bracht ik hem gewoon samen met een vriendin naar huis. Zo is het maanden geweest en we hadden het naar ons zin.. Ik miste onze nachtelijk ontmoetingen niet zo want we zagen elkaar een paar keer per week. Maar dan ben ik op vakantie geweest voor 3 weken en erna begon ik dat wel weer te missen. Over die vakantie een andere keer meer..

Begin juni hebben we grote ruzie gehad, eigenlijk voor een stomme reden. Ik ging maandelijks mijn nageltjes verzorgen bij een vriendin van hem die zijn ex goed kende. Ze is erachter gekomen dat ik hem kende door de foto's van de bbq die ik op fb had gepost. Op zich geen probleem zou je denken maar dat was het wel. Hij wou niet dat zij en dan vooral zijn ex te weten kwam dat we contact hadden met elkaar. Waarom wist ik niet. Toen ik hem vertelde dat die vriendin het wist was hij er niet zo happy mee. Hij had schrik dat ze het ging vertellen aan zijn ex en dat ze weer in ruzie gingen vallen. Als ze het te weten kwam ging hij een hoop gezeur mogen aanhoren en daar had hij geen zin in. Maar goed toen was hij niet echt boos want wat gebeurt is is gebeurt en kan je niet veel meer aan veranderen en ik begreep waarom hij het niet wou. Die vriendin ging haar mond houden al zei hij dat het een kwestie van tijd was voor ze het toch ging vertellen (heeft uiteindelijk maanden geduurd). Ik voelde me er toen wel niet goed bij toen hij me de reden verteld had maar had wel zoiets dat hij toch kon omgaan met wie hij zelf wou. Zij had daar toch niets over te zeggen. De dag erna was ik gaan shoppen en had ik een parfum gekocht voor mijn vriend. Die rook echt zo lekker. Ik vertelde het hem en toen ontplofte de bom. Hij was daar echt boos om (en ook voor hetgeen dat ik daarnet heb verteld). Hij wou me nooit meer zien!!! Ik was helemaal van slag. Het eerste uur zat ik gewoon voor me uit te staren en die nacht heb ik niet geslapen.

De dag erna had ik met een vriendin afgesproken en zij heeft hem toen gebeld om te zeggen in welke staat ik was en dat ze zich zorgen om me maakte. Nog geen minuut erna belde hij me maar ik wou niet opnemen. De hele middag belde hij me op en stuurde hij me smsjes. Hij exuseerde hem voor zijn gedrag en zei dat hij overdreven had en dat hij zo niet had mogen doen. Ik heb er uren niet op gereageerd. Ik was er echt van aangedaan hoe hij had gereageerd maar hij bleef me maar bellen en smssen. Hij smeekte me om op te nemen, hij vroeg me om langs te gaan en beloofde om normaal te doen, enz... Hij belde me zo een 10x per uur maar ik was te koppig om op te nemen. Hij had me echt gekwetst deze keer. Naar de avond toe en zijn hopeloos bellen en smssen stuurde hij me een sms waar in stond dat hij me nog nooit zoveel had proberen te bellen en dat ik niet opnam. Toen ben ik gezwicht en stuurde ik terug: Je wilt dat ik jou met rust laat, waarom laat jij me dan niet gerust? Kreeg als reactie: daarom, had niet zo mogen doen. Toen zei ik hem dat het zijn recht was en dat ik weer verkeerd gedaan had like usual. Hij vroeg me nogmaals of ik wou langs gaan waarop ik zei dat ik toch altijd alles verpest. Hij zei toen dat dat geen waar is en daar hij zwaar overgereageerd had. Ik zei toen dat hij niet zo moest doen en hem niet verlagen naar mijn niveau. Hij zei toen dat ik niet zo mocht doen en mijn telefoon moest opnemen maar dat weigerde ik. Maar hij bleef aandringen want hij wou me iets vertellen. Toen ik zei dat hij het maar moest sturen kon dat niet en ik wou niet opnemen. Ik zei toen dat ik geen zin had in een preek en hij zei dat hij niet van plan was om te preken. Zo ging het smsverkeer tot een stuk in de nacht. Hij smeekte me haast om langs te gaan maar dat wou ik niet. Ik wou ook niet opnemen. En op zijn smsjes reageerde ik ook al bijna niet. De rollen waren deze keer omgedraaid. Uiteindelijk heb ik hem die nacht nog gebeld en hebben we alles uitgepraat.

Ik had hem nog nooit zo meegemaakt. De dag ervoor wou hij me nog uit zijn leven en nu deed hij er alles aan om dat te voorkomen. Ondanks ik me slecht voelde door de ruzie was dit voor mij toch wel een bevestiging dat ik heel veel voor hem betekende en dat voelde wel goed..

Tot zover de maand mei....

Nog even het volgende ook: We waren voor dit alles altijd met zijn tweetjes dus wat we voelden voor elkaar wist niemand. Maar overal waar we samen gingen zag iedereen dat er meer speelde dan gewone vriendschap. We probeerden allebei het weg te stoppen maar dit lukte niet. Iedereen zag het aan ons. De manier waarop we keken, de manier waarop we omgingen met elkaar (die heel anders was dan als we alleen waren), ... Zelfs mensen die ons niet kenden zagen het. Veel dachten dat we een koppel waren. En hoe ik ook probeerde duidelijk te maken dat we niet meer dan vrienden waren er was niemand die het geloofde.. Dan dacht ik dat dit kwam door hoe ik deed als hij in de buurt was maar het was ook zijn gedrag naar mij toe.. Hij probeerde nog meer dan mij het weg te stoppen maar dit zorgde alleen maar dat iedereen er nog meer van overtuigd was dat hij gevoelens voor me had....... (Als ik erover nadenk denk ik dat dit ook de reden is waarom zijn ex niet mocht weten dat we contact hadden maar daarover later meer)

Volgende deel: De vakantie