Ben nu meer dan anderhalf jaar verwikkeld in een aan/uitrelatie. Het ging "ooit" fout omdat hij vreemdging, eenmalig. Daarna was mn vertrouwen weg. Hij had veel spijt, beloofde alles om mij terug te krijgen. Dat werkte...Een paar maanden. Gebeurde weer iets vervelends (op een ander vlak), ging weer uit. Weer beloftes en maar weer proberen. Toen weer, etc etc. Dit meer dan anderhalf jaar intussen...
Bla bla bla.

Even to the point nu:
Afgelopen weekend bracht ik weer alleen door omdat "de man" andere dingen te doen had, hij liet weinig van zich horen. Beloftes werden weer niet nagekomen en ik voelde me weer gekwetst en in de steek gelaten. Ik heb hem na het weekend laten weten ermee te kappen, voorgoed. Dat je elkaar leuk vindt als je samen bent, is geen garantie voor een leuke relatie helaas!!
hij had (weer) spijt, had het achteraf anders willen doen etc etc. Maar dit heb ik intussen te vaak gehoord en ervaren helaas.

We zijn op alle vlakken verschillend, passen eigenlijk totaal niet bij elkaar. Het is puur de chemie tussen ons die ons bij elkaar houdt. En dat wil ik niet meer!
Wil geen stress meer, verdriet, onzekerheid, hartkloppingen, niet kunnen slapen etc.
Ik wil rust!
En een echte relatie, op den duur. Met iemand die mij op de eerste plaats zet, en ik hem. Met iemand die lief is, die het beste met me voorheeft, die mn wereld groter maakt in plaats van kleiner en benauwder! (ook al is dat onbedoeld en vaak onbewust) Die graag rekening met me houdt, en ik met hem.
Ik wil mezelf weer zijn, en niet een zeurderige vriendin die moeilijk doet als haar vriend een kwartiertje later is dan we hadden afgesproken (uit angst dat er weer "iets fouts" is gebeurd)
Ik wil 100% vertrouwen in iemand hebben, en niet minder.

Het is de zoveelste keer dat we (ik) op dit punt zijn beland. Het is een kwestie van volhouden en de tijd zijn werk laten doen om mijn gevoel voor hem te laten slijten.
Hoop dat het me deze keer wel lukt en dat ik me niet weer laat overhalen door hem omdat we zoveel voor elkaar voelen...

Stijntje